ஶ்ரீ:

ஸ்ரீமதே ராமாநுஜாய நம:

பரமகாருணிகரான பெரியவாச்சான்பிள்ளை

அருளிச்செய்த

ஜிதந்தே ஸ்தோத்ர வ்யாக்யானம்‌

श्रीमत्कृष्णसमाह्वाय नमो यामुनसूनवे ।

यत्कटाक्षैकलक्ष्याणां सुलभः श्रीधरस्सदा ।।

ஸ்ரீமத்க்ருஷ்ணஸமாஹ்வாய நமோ யாமுநஸூநவே |

யத்கடாக்ஷைகலக்ஷ்மாணாம்‌ ஸுலப₄: ஸ்ரீத₄ரஸ்‌ ஸதா₃ ॥

அவதாரிகை:— ‘ஜிதந்தே’ யாவது ருக்‌₃வேத₃கி₂லம்‌ ; தத்வப்ரதிபாத₃நபரமான ஸ்ரீ புருஷஸூக்தம்‌ ஸர்வஶ்ருதிகளிலும்‌ ஓதிப்போருமாபோலே, இதுவும்‌ ஸ்ரீ ஶாஸ்த்ரத்‌திலும்‌, இதிஹாஸ புராணங்களிலேயும்‌ மஹாமந்த்ரமென்று திருமந்தரத்தோபாதி பரமரஹஸ்யமாகச்‌ சொல்லிப்போருமதொன்று. வேதா₃க்ஷரராஶியைப்‌ பெளருஷேயமான இதிஹாஸபுராணங்களிலே எழுதிப்படித்துப்‌ போருவானென்‌னென்னில்‌: கி₂லமாகிறது அப்ரஹதம்‌ ஸ்தா₂நம்‌; ஸூத்ரகாரர்கள்‌ கி₂லஸஹிதமாகத்‌ தாங்கள்‌ அத்‌₄யயனம்‌ பண்ணிப்‌ போந்தவர்களாகையாலே ஸ்மார்த்தவிதா₄நங்‌களிலே, மந்த்ரமாக விநியோகி₃த்துப்‌ போராநின்றார்களிறே. இப்படி இதிஹாஸபுராணங்களிலே, ஸ்ரீஶாஸ்த்ரத்திலே 1. “जितन्त इति मन्त्रेण” (ஜிதந்த இதி மந்த்ரேண ) என்று மந்த்ரமாக விநியோகி₃த்துப்‌ போருமதொன்று.

ஶ்வேதத்‌₃வீபவாஸிகள்‌ க்ஷீராப்₃தி₄ நாத₂னுடைய ஸௌந்த₃ர்யாதி₃களிலே தோற்று ஈடுபட்டுச்‌ சொல்லும்‌ ஸ்தோத்ரம்‌; இதுக்கு ஸ்தோத்ரத்வமும்‌ ஸ்தவப்ரியனுக்கு ப்ரியதமத்வமாகை.  ப்‌₃ரஹ்மாதி₃களுக்கு து₃ஷ்ப்ராபமான ஸ்த₂லத்திலே தோன்றின இது இதிஹாஸபுராணங்களிலே எழுதிப்படிக்கும்படி ஸுலப₄மானபடி என்னென்னில்‌: இம்‌மந்த்ரத்துக்கு ப்ரதிபாத்₃யனான க்ஷீராப்‌₃தி₄ நாத₂னைத்‌ திருவடித்தொழ ஆத₃ரித்து ஸ்ரீநாரத₃ப₄க₃வான்‌ ஶ்வேதத்‌₃வீபத்‌திலே சென்றவளவிலே, ஏகத த்₃வித த்ரிதர்கள்‌ தபஸ்‌பண்ணிக்கொண்டிருக்க, “இவர்களுக்கும்‌ கிட்டவொண்ணாத விஷயத்தை நம்மால்‌ காணமுடியாது” என்று மீண்டு, அவர்‌களைக்‌ குறித்து “எனக்குச்‌ செய்ய அடுப்பதென்‌ ?” என்று கேட்க, “இத்திருமாளிகைக்குள்ளே ஶ்வேதத்‌₃வீப வாஸிகள்‌ க்ஷீராப்‌₃தி₄ நாத₂னைக்கண்டு பண்ணும்‌ ஸ்தோத்ரம்‌,நெடுநாளே நாங்கள்‌ தபஸ்‌ பண்ணுகிறோமாகையால்‌ ஜ்ஞாத(வ்ய)மாயிற்று; எங்கள்பக்கல்‌ இத்தை லபி₄த்து அனுஸந்தி₄” என்ன, அவனும்‌ அவர்கள்‌ பக்கலிலே ஜிதந்தே ஸ்தோத்ரத்தை லபி₄த்துப்போராகிற்க, ஜயந்தம்‌ என்கிற பர்வதத்திலே ப₄க₃வது₃பாஸனம்‌ பண்ணுகிற ப்₃ரஹ்மாவை வந்து அனுவர்த்‌தித்து, பிறந்த வ்ருத்தாந்தத்தை அவனுக்கு விஜ்ஞாபிக்க, “எனக்கு அந்த ஸ்தோத்ரத்தைச்‌ சொல்‌” என்று ஸ்ரீநாரத₃ ப₄க₃வான் பக்கலிலே க்₃ரஹித்தான்‌ குடும்பி₃. அவன்பக்கலிலே புக்கதாகையாலே இதிஹாஸபுராணங்களிலே எழுதப்‌பட்டு ப₄க₃வத்பரராயிருப்பார்‌ எல்லார்க்கும்‌ லபி₄க்கும்படி ஸுலப₄மாயிற்று. இது ஜிதந்தேயினுடைய அவதாரம்‌.

இதுதன்னுடைய உள்வாயை அனுஸந்தி₄த்தால்‌ ப்ரபத்திக்கு வ்யாக்‌₂யான மாயிருக்கிறது; ப்ராப்யப்ராபகங்கள்‌ இரண்டையும்‌ சொல்லுகிறது. “ப்ரபத்திக்கு அதி₄காரிகள்‌ அஜ்ஞரும்‌, ஸர்வஜ்ஞரும்‌ ப₄க்திபரவஶரும்‌ என்று த்ரிவித₄ர்‌” என்று பட்டர்‌ அருளிச்செய்தாரிறே, 2 “ अविद्यातो देवे परिबृढतया वा  विदितया, स्वभक्तेर्भूम्ना वा जगति गतिमन्यामविदुषाम्।गतिर्गम्यश्चासौ हरिरिति जितन्ताह्वयमनो:, रहस्यं व्याजह्रे स खलु भगवान् शौनकमुनि:।।” (அவித்₃யாதோ தே₃வே பரிப்‌₃ருட₄தயா வா விதி₃தயா, ஸ்வப₄க்தேர்  பூ₄ம்நா வா ஜக₃தி க₃திமந்யாமவிது₃ஷாம்‌ । க₃திர்‌ க₃ம்யஶ்சாஸெள ஹரிரிதி ஜிதந்தாஹ்‌-வயமநோ:, ரஹஸ்யம்‌ வ்யாஜஹ்ரே ஸ க₂லு ப₄க₃வாந் ஸெளநகமுநி:।।) (ப₄ட்டர் முக்தகம்)

ப்ரமாணம்: [ப₄க₃வத்‌₃ விஷயத்தில்‌ அறியாமையினாலாவது, நன்றாக அறிந்திருப்பதினாலேயாவது, தன்‌ ப₄க்தியின்‌ ஆதி₄க்யத்‌தினாலேயாவது இவ்வுலகில்‌ வேறு உபாயத்தை ௮றியாதவர்களுக்கு, ‘உபாயமும்‌ உபேயமும்‌ இந்த ஹரியே’ என்று ‘ஜிதந்தே’ என்று பெயரையுடைய மந்த்ரத்தின்‌ ரஹஸ்‌யத்தை ப₄க₃வான்‌ ஶௌநகமுனி வெளிப்படுத்தினாரன்‌றோ.]

-அஜ்ஞனாகிறான்‌,– ப₄க₃வல்லாப₄த்துக்குத்‌தன்‌ பக்கலிலே ஜ்ஞானஶக்த்யாதி₃கள்‌ இல்லாதவன்‌. ஸர்‌வஜ்ஞனாகிறான்‌,  “தேஶ கால வஸ்துக்களாலே பரிச்‌சே₂தி₃க்கவொண்ணாத, வைப₄வத்தையுடையவன்‌ ஈஶ்வரன்‌” என்றிருக்கையாலே, அநந்யஸாத்‌₄யனென்று இருக்குமவன்‌. ப₄க்திபரவஶனாகிறான்‌,– ஜ்ஞாநஶக்த்யாதி₃கள்‌ உண்டாயிருக்கச்செய்தேயும்‌ அடைவுபட அனுஷ்டி₂க்க மாட்டாதவன்‌. இவர்கள்‌ மூவரும்‌ ப₄க₃வத்‌₃விஷயமொழிய வேறு உபாயம்‌ உண்டென்று அறியாதவர்கள்‌,  ‘இவர்‌களுக்கு ப்ராபகனுமாய்‌, ப்ராப்யனுமாய்‌ இருக்கும்‌ ஸர்வேஶ்வரன்‌” என்று, ‘ஜிதந்தே’ என்று பேரை உடைத்தான மந்தரரஹஸ்யத்தை ஸர்வஜ்ஞனான ஶௌநகப₄க₃வான்‌ வ்யாக்₂யானம்‌ பண்ணப்‌ பெறுவதே!” என்கிறார்‌. 3.“स्वत्ममात्मनि सञ्जातं” (ஸ்வத்வமாத்மநி ஸஞ்ஜாதம்‌) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

ஸ்வத்ம மாத்மநி ஸஞ்ஜாதம் ஸ்வாமித்வம் ப்₃ரஹ்மணி ஸ்தி₂தம் ।

          உப₄யோரேஷ ஸம்ப₃ந்தோ₄ ந பரோऽபி₄மதோ மம ।। (விஷ்ணு தத்வம்)

[உடைமையாயிருக்கும் தன்மை ஆத்மாவினிடத்தில் உள்ளது; உடையவனாயிருக்கும் தன்மை ப்₃ரஹ்மத்தினிடமுள்ளது; இருவருக்கும் இதுவே ஸம்ப₃ந்த₄ம்; வேறு ஸம்ப₃ந்த₄ம் எனக்கு இஷ்டமன்று]

4. “आत्मदास्यं हरे; स्वाम्यं स्वभावं च ” (ஆத்மதா₃ஸ்யம்‌ ஹரே: ஸ்வாம்யம்‌ ஸ்வபா₄வஞ்ச)

ப்ரமாணம்:

ஸ்வோஜ்ஜீநேச்சா₂ யதி₃ தே ஸ்வஸத்தாயாம் ஸ்ப்ருஹா யதி₃ ।

          ஆத்மதா₃ஸ்யம் ஹரே: ஸ்வாம்யம் ஸ்வபா₄வஞ்ச ஸதா₃ ஸ்மர ।। (விஷ்ணு தத்வம்)

[உன்னுடைய உஜ்ஜீவனத்தில் உனக்கு விருப்பமிருக்குமாகில், உன் இருப்பில் ஆசையிருக்குமாகில், ஆத்மாவினுடைய தா₃ஸனாயிருக்கும் தன்மையையும், ஹரியினுடைய ஸ்வாமியாயிருக்கும் தன்மையையும் (இவைகள்) இயல்வானவையென்பதையும் எப்போதும் நினைப்பாயாக.]

என்‌றும்‌ சொல்லுகிறபடியே, த்₃வயத்துக்கு அதி₄காரியாவான்‌, ஈஶ்வரனுக்கே அநந்யார்ஹஶேஷபூ₄தனாவானிறே. இப்படிப்பட்ட ஶேஷத்‌வத்தை உடைய இவ்வாத்மாக்கள்‌, அநாதி₃யான ப்ரக்ருதி ஸம்ப₃ந்த₄த்தாலே அறியாதே, ஈஶ்வரனுடைய ஸ்வாமித்வ ஸ்வாதந்தர்யங்களைத்‌ தங்கள்‌ தலையிலே ஏறிட்டுக்கொண்டு ஆத்மாபஹாரிகளாய்‌ வர்த்திப்பார்கள்‌, ஆத்மாபஹாரமாவது, — அஹங்காரமமகாரங்கள்‌; 5.” द्वयक्षरस्तु भवेन्मृत्युः ” (த்₃வ்யக்ஷரஸ்து ப₄வேந்ம்ருத்யு: ) என்றும்‌, 5. “ममेति द्वयक्षरो मृत्यु:”  ( மமேதி த்₃வ்யக்ஷரோ ம்ருத்யு: ) என்றும்‌ சொல்லுகிறபடியே,

ப்ரமாணம்:

த்₃வயக்ஷரஸ்து ப₄வேந்ம்ருத்யுஸ் த்ர்யக்ஷரம் ப்₃ரஹ்மண: பத₃ம் ।

          மமேதி த்₃வயக்ஷரோ ம்ருத்யுர் ந மமேதி ச ஶாஶ்வதம் ।। (பா₃ரதம் ஶாந்தி 13-4)

[இரண்டு அக்ஷரத்தையுடையது ஸம்ஸாரமடையக் காரணமாகிறது. மூன்றக்ஷரங்களையுடையது ப்₃ரஹ்மத்தையடையக் காரணமாகிறது. இரண்டெழுத்துச் சொல்லான ‘மம‘ என்பது ஸம்ஸாரத்திற்குக் காரணம். மூன்றெழுத்துச் சொல்லான ‘ந மம‘ என்பது நிலையான மோக்ஷத்திற்குக் காரணம்.]

“யானே என்னை அறியகிலாதே யானே என்றனதே என்றிருந்தேன்‌” (திருவாய் 2-9-9)  என்றிறே அபி₄யுக்தர்‌ வார்த்தையும்‌. பாபங்களிலே தலையான பாபமும்‌ இவ்‌வாத்மாபஹாரமே; 6. “योऽन्यथा सन्तमात्मानं” (யோऽந்யதா₂ ஸந்தமாத்மாநம்) இத்யாதி₃களிலே ஸ்பு₂டம்‌. பாபத்துக்கு ப்ராயஶ்சித்தம்‌ — இவ்வாத்மா ப₄க₃வச்சே₂ஷமென்றால்‌ விவாத₃ம்‌ பண்ணாதிருக்கை.

ப்ரமாணம்:

யோऽந்யதா₂ ஸந்தமாத்மாநமந்யதா₂ ப்ரதிபத்‌₃யதே ।

கிம்‌ தேந ந க்ருதம்‌ பாபம்‌ சோரேணாத்மாபஹாரிணா ।।

(பா₄ரதம் உத்₃யோக₃பர்வம். 42-35)

[ப₄க₃வானுடைய உடைமையாயிருக்கும்‌ ஆத்மாவை, எவனொருவன்‌ தனக்குச்‌ சொந்தமாக நினைக்கிறானோ, ஆத்‌மாவை அபஹரிப்பவனான அந்தத்‌ திருடனால்‌ செய்யப்‌படாத பாபம்‌ எது?]

7. “तेन चेदविवादस्ते” (தேந சேத₃விவாத₃ஸ்தே) என்றும்‌, “உம்முயிர்‌ வீடுடையானிடை வீடுசெய்ம்மினே” (திருவாய்‌ 1-2-1) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

யமோ வைவஸ்வதோ ராஜா யஸ்‌ தவைஷ ஹ்ருதி₃ ஸ்தி₂த:।

தேந சேத₃விவாத₃ஸ்தே மா க₃ங்கா₃ம்‌ மா குரூந்‌ க₃ம:।। (மநுஸ்ம்ருதி 8-92)

[எல்லாரையும்‌ நியமிப்பவனும்‌, ஸுர்யமண்ட₃லத்தின்‌ நடுவிலிருப்பவனும்‌, எல்லாருக்கும்‌ இனியவனாயிருப்பவனும்‌ எவனோ, அவன்‌ உன்னுடைய ஹ்ருத₃யத்திலிருக்கிறான்‌. அவனுடன்‌ உனக்கு விவாத₃மின்றியிலே இருந்ததாகில்‌, க₃ங்கை₃க்கும்‌, குருக்ஷேத்ரத்திற்கும்‌ நீ போகவேண்டியதில்லை.]

8. “क्षेत्रज्ञस्येश्वर ज्ञानाद्विशुद्धिः परमा मता”. (க்ஷேத்ரஜ்ஞஸ்யேஶ்வரஜ்ஞாநாத்‌ விஶுத்‌₃தி₄: பரமா மதா) என்றும்‌ சொல்லக்கடவதிறே.

ப்ரமாணம்:

க்ஷேத்ரஜ்ஞஸ்யேஶ்வரஜ்ஞாநாத்‌ விஶுத்₃தி₄: பரமா மதா

(யாஜ்ஞவல்க்யஸ்ம்ருதி 3-1)

[ஜீவனுக்கு ஈஶ்வரனை அறிவதாலேயே மேலான ஶுத்₃தி₄ உண்டாவதாக எண்ணப்படுகிறது]

ஈஶ்வரன்‌, இப்படி ௮ஹங்காரமமகாரக்₃ரஸ்தராய்‌, ஶப்‌₃தா₃தி₃விஷயப்ரவணராய்‌, அதிலே, 9. “परमेश्वरसंज्ञोऽज्ञ! किमन्यो मय्यवस्थिते” (பரமேஶ்வரஸம்ஜ்ஞோऽஜ்ஞ ! கிமந்யோ மய்யவஸ்தி₂தே) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

பரமேஶ்வரஸம்ஜ்ஞோऽஜ்ஞ ! கிமந்யோ மய்யவஸ்தி₂தே ।

ததா₂ऽபி மர்த்துகாமஸ்த்வம்‌ ப்ரப்‌₃ரவீஷி புந: புந: ।।

(வி.பு. 1-17-23; ஹிரண்யவாக்யம்)

[மூடா₄! பரமேஶ்வரன்‌ என்கிற பெயரையுடையவன்‌, நான்‌ இருக்கும்போது வேறு எவன்‌ உளன்‌? அப்படியிருந்த போதிலும்‌, சாவதற்கு விருப்பமுள்ளவனான நீ மறுபடியும்‌ மறுபடியும்‌ (அப்படியே) சொல்லுகிறாய்‌.]

10. “द्विधा भजयेयमप्येवं न नमेयं तु कस्यचित्” (த்₃விதா₄ ப₄ஜ்யேயமப்யேவம்‌ ந நமேயம்‌ து கஸ்யசித்‌) என்‌றுமிருக்கும்‌ ஹிரண்யராவணாதி₃களைப்‌போலே தன்னோடே எதிரம்பு கோத்து நிற்கிற ஆத்மாக்‌களைப்‌ பார்த்தருளி,

ப்ரமாணம்:

த்₃விதா₄ ப₄ஜ்யேயமப்யேவம்‌ ந நமேயம்‌ து கஸ்யசித் ।

ஏஷ மே ஸஹஜோ தோ₃ஷ: ஸ்வபா₄வோ து₃ரதிக்ரம: ।।

(ரா.யு. 36-11 ராவண வாக்யம்)

[இரண்டாகப்‌ பிளக்கப்பட்டாலும்‌, இம்மாதிரி ஒருவனுக்கும்‌ வணங்கமாட்டேன்‌. இது என்னுடன்‌ பிறந்ததான தோ₃ஷம்‌. (அவரவர்களுடைய) ஸ்வபா₄வம்‌ மீறமுடியாததன்‌றோ.]

“இவை ஶாஸ்த்ரமார்க்க₃த்தாலே திருத்த ஒருப்பட்டதல்ல; இவர்களுடைய விஷயப்ராவண்‌யமே பற்றாசாக நம்முடைய அழகுகளையும்‌, ஶீலாதி₃ கு₃ணங்களையும்‌ காட்டித்திருத்துவோம்‌” என்று வழியிட்டு, ப்ரத₂மத்திலே ருசிஜனகனாய்‌, ருசிபிறந்தார்க்கு உபாயமுமாய்‌, அதிலே நிஷ்ட₂ரானார்க்கு ப்ராப்யனுமாய்‌ இருக்கும்‌படியைச்‌ சொல்லுகிறது இப்ரப₃ந்த₄ம்‌.

“ப்ராப்யப்ராபகங்களை முதல்‌ ஶ்லோகத்தாலே ஸங்க்‌₃ரஹமாகச்‌ சொல்லி, மேலில்‌ ஶ்லோகங்களாலே விஸ்தரிக்கிறது’” என்று ப₄ட்டர்‌ நிர்வாஹம்‌. முதல்‌ இரண்டு ஶ்லோகத்தாலே ப்ராப்யப்ராபகங்களைச்‌ சொல்லி, மேலில்‌ ஶ்லோகங்களாலே அதுக்கு அடியான ஶரண்யதையைச்‌ சொல்லுகிறதாகவுமாம ஶரண்யதையை முதலில்‌ சொல்லி, உபாயோபேயங்களைச்‌ சொல்ல ப்ராப்தமாயிருக்க, பின்னே ஶரண்யதையைச்‌ சொல்லுவானென்‌? என்னில்‌: “முனியே நான்முக’ னிலே (திருவாய்‌ 10-10) திருவாணையிட்டுப்‌பின்பு அது பெறாவாணையல்லாமை ஸாதி₄த்தாப்போலே இது” என்று திருநறையூர்‌ அரையர்‌ நிர்வாஹம்‌.

அவதாரிகை ஸம்பூர்ணம்‌.

ஜிதந்தே ஸ்தோத்ரம்‌

जितन्ते पुण्डरीकाक्ष ! नमस्ते विश्वभावन !।

नमस्तेऽस्तु हृषीकेश ! महापुरूष ! पूर्वज ! ॥ १॥

1. ஜிதந்தே புண்ட₃ரீகாக்ஷ! நமஸ்தே விஶ்வபா₄வந ! ।

நமஸ்தேऽஸ்து ஹ்ருஷீகேஶ ! மஹாபுருஷ ! பூர்வஜ ! ।।

_______________________________________________________________________

1. பதவுரை:– புண்ட₃ரீகாக்ஷ–செந்தாமரைக்கண்ணா! ஜிதம்‌ தே–-உன்னால்‌ (இவ்வாத்மவஸ்து) ஜயிக்கப்பட்டது ; நம:–(இது) என்னுடையதல்லவே; தே–-உன்னுடையதாயிற்றே; விஶ்வபா₄வந-உலகையெல்லாம்‌ உண்டாக்கினவனே! ஹ்ருஷீகேஶ! — இந்திரியங்களை நியமிப்பவனே ! மஹாபுருஷ–கொடுப்பதில்‌ சிறந்தவனே ! பூர்வஜ–முற்‌பாடனாகப்‌ பிறப்பவனே ! நம: தே அஸ்து — (இவ்வாத்மவஸ்து) எனக்காகை தவிர்ந்து உனக்கே ஆகவேணும்‌.

அவ:– முதல்‌ ஶ்லோகத்தாலே, ப்ராப்யநிஷ்கர்ஷ பர்யந்தமாக இவன்‌ ப்ரார்த்தி₂க்கும்படியாக ஈஶ்வரன்‌ தன்‌ அழகாலே தோற்பித்துக்‌ கொண்டபடியைச்‌ சொல்லுகிறது.

வ்யா:– (ஜிதந்தே)  “யாதானும்‌ பற்றி நீங்கும்‌ விரதம்‌” (திருவிருத்தம்-95), என்கிறபடியே, விஷயாந்தரங்களைப்‌ பற்றி, ‘எம்பெருமான்‌ முகத்தில்‌ விழியேன்‌’ என்று இவன்‌ வ்ரதம்‌ கொண்டிருக்க, ஈஶ்வரன்‌ “தானொட்டி வந்து” (திருவாய் 1-7-7), என்கிறபடியே விஷயாந்தரங்களில்‌ துவக்கை அறுத்து, ஸ்வரூபஜ்ஞானத்தை உண்‌டாக்கி, “அவஶ்யம்‌ உம்மைக்‌ கொண்டல்லது விடேன்‌” என்று வ்ரதம்‌ கொண்டு, யாத்‌₃ருச்சி₂கமாக இவன்‌ விஷயாந்தரங்களிலே நெகிழ நின்றவளவிலே, “இருந்தான்‌ கண்டுகொண்டு” (திருவாய் 8-7-2)  என்கிறபடியே தன்‌ அழகைக்‌ காட்டி ஜயித்து, இவன்‌ தோற்றமை கண்டு ப்ரீதனாய்‌, “தோற்றார்‌ ஆர்?” என்று கேட்டருள, “தோற்றோம்‌ மடநெஞ்சம்‌ எம்பெருமான்‌ நாரணற்கு” (திருவாய் 2-1-7) என்கிறபடியே “’ ஜயஸ்தவ ” என்கிறான்‌. த்ருதீயார்த்தே₂ ஷஷ்டி₂யாய்‌ உன்னாலே ஜயம்‌ என்னுதல்‌; பா₄வே நிஷ்டை₂யாய்‌ உன்னுடைய ஜயம்‌ என்னுதல்‌. ப₃ந்த₄மடியான ஸங்கல்பம்‌ அவனது; அதின்‌ ஸந்நிதி₄யிலே கர்மமடியாக வந்த இவன்‌ ஸங்கல்பம்‌ ஜீவிக்கவோ? ஸர்வஶக்தி ஸங்கல்பத்தை விஷய சபலனுடைய ஸங்கல்பம்‌ அழிக்கவோ? ‘நாம்‌ என்கொண்டு உம்மை வெல்ல ?” என்ன: (புண்டரீகாக்ஷ) அழகிய கண்களாகிற ப்₃ரஹ்மாஸ்த்ரத்தை உடைய உனக்கு வெல்லவொண்ணாதது உண்டோ? சேதனர்‌ சேதனங்களை அகப்‌படுத்துவது கண்வழியாலேயாகையாலே, திருக்கண்களாலே ஜயித்தாய்‌ என்கை. ஸ்வதந்தரனை முறையைக்‌ காட்டி மீட்கலாம்‌; விஷயப்ரவணனை மீட்க அழகல்லது பரிகரமுண்டோ? (நமஸ்தே)  ‘ஆரதை ஆர்‌ வென்றார்‌?’ என்னில்‌: ஆராய்ந்தவாறே உன்னதை நான்‌ அபஹரிக்க, என்னை ஜயித்து, நீயே உன்னதைக்‌ கைக்கொண்டாயாயிருந்தது. 11. “अहमपि न मम। भगवत एवाहमस्मि।” (அஹமபி ந மம। ப₄க₃வத ஏவாஹமஸ்மி।) என்னக்கடவதிறே.

ப்ரமாணம்:

அஹமபி ந மம । ப₄க₃வத ஏவாஹமஸ்மீத்யேவம் அமமாதாம் யோஜ்யாத்யதோ நம இதி ।। (விஷ்ணுஷட₃க்ஷரீ)

[“நான் எனக்குமுரியேனல்லேன்; ப₄க₃வானுக்கு அடியேனாகிறேன்” என்று இம்மாதிரியாக மமகாரமில்லாமையைத் தருவதால் ‘நம:’ எனப்படுகிறது]

 நமஶ்ஶப்‌₃த₃ம்‌ ஶரணபர்யாயமாகையால்‌ ப்ரபத₃னமென்னவுமாம்‌. எங்ஙனேயென்னில்‌: கண்ணழகிலே ஈடுபட்டு மிடுக்கறுகையாலே அஶக்தாதி₄காரமான உபாயத்தைப்‌ பற்றுகிறான்‌. – ப்ராப்யத்தில்‌ ருசி பிறந்தால்‌, அத்தை லபி₄க்கும்‌ ஸாத₄னமிறே அனந்தரம்‌ தேட்டம்‌. அத்தைச்‌ சொல்லுகிறது. ‘விஷயாந்தரங்களில்‌ துவக்கை அறுத்த உபகாரத்துக்கு பிரத்யுபகாரமாக என்‌ ஆத்மாவைத்‌ தந்தேன்‌’ என்று ஆத்மஸமர்ப்பணத்தைச்‌ சொல்லுகிறது என்றுமாம்‌. “எனதாவி தந்தொழிந்தேன்‌ ” (திருவாய் 2-3-4) என்னுமாபோலே. இது வகைப்பொருள்‌, (நமஸ்தேऽஸ்து) அப்படி எனக்காகை தவிர்ந்து உனக்கேயாம்படி பண்ணியருள வேணும்‌. ‘மனக்காராமை மன்னி உண்டிட்டாய்‌ இனி உண்டொழியாய்‌” (திருவாய் 10-10-6) என்னுமாபோலே. ‘ருசியைப்‌ பிறப்‌பித்துத்‌ தன்‌ பேறாக உபகரியாநிற்க, மேல்‌ விழுந்து அர்த்தி₂ப்பானென்‌ ?” என்னில்‌: ருசியை விளைப்பித்து ஸ்வரூபஜ்ஞானத்தை உண்டாக்கினவாறே ஸ்வரூபானுகு₃ணமான அடிமையை ப்ரார்த்தி₂க்கிறான்‌. கூனி கூன்‌ நிமிர்ந்து யோக்₃யதை பெற்றவாறே 12. “वस्त्रे प्रगृह्य गोविन्द! मम गेहं व्रजेति वै” (வஸ்த்ரே ப்ரக்‌₃ருஹ்ப கோ₃விந்த₃ ! மம கே₃ஹம்‌ வ்ரஜேதி வை) என்று மடிபிடித்தாப்போலே இங்கும்‌.

ப்ரமாணம்:

விலாஸலலிதம்‌ ப்ராஹ ப்ரேமக₃ர்ப்ப₄  ப₄ராலஸம்‌ ।

வஸ்த்ரே ப்ரக்‌₃ருஹ்ய கோ₃விந்த₃! மம கே₃ஹம்‌ வ்ரஜேதி வை ।। (வி.பு. 5-20-11)

[அந்தக்‌ கூனியானவள்‌, கண்ணனுடைய வஸ்த்ரங்களைப்‌ பிடித்துக்கொண்டு, “கோவிந்தா! என்னுடைய வீட்டிற்‌குப்‌ போகவேணும்‌ என்று விளையாட்டாயிருப்பதும்‌, அழகானதும்‌, நிறைந்த அன்பை அடக்கிக்கொண்டிருப்பதால்‌ மெதுவாயிருப்பதுமான வார்த்தையைச்‌ சொன்னாள்‌.]

ஆத்மாவினுடைய கோணாகையாலே (கோண்-வளைவு) கண்ணழகாலே நிமிர்த்துக்‌ கொண்டான்‌ என்கை. அஹங்காரமமகாரமாகிற கோண்‌ போய்‌, பாரதந்தர்யம்‌ ப்ரகாஶித்தாலிறே கைங்கர்யரஸத்துக்கு யோக்₃யமாவது.

ஸ்ரீமாலாகாரரை அழகாலே ருசியைப்‌ பிறப்பித்து, 13. “पुनः पुन: प्रणम्याह मालाकारोऽतिविस्मित:” (புந: புந: ப்ரணம்யாஹ மாலாகாரோऽதி விஸ்மித:) என்று திருவடிகளிலே விழும்படி பண்ணி அடிமை கொண்டானிறே.

ப்ரமாணம்:

புந: புந: ப்ரணம்யாஹ மாலாகாரோऽதிவிஸ்மித: ।(வி.பு. 5-19-23)

[மிகவும்‌ ஆச்சரியத்தை அடைந்தவரான மாலாகாரர்‌ மறுபடியும்‌, மறுபடியும்‌ வணங்கிச்‌ சொன்னார்‌.]

(விஶ்வபா₄வந)மேல்‌ அபேக்ஷிதம்‌ செய்கைக்கு ப்ராப்தி சொல்லுகிறது. விஶ்வம்‌ பா₄வயதீதி விஶ்வபா₄வ:; உரு மாய்ந்து கிடந்த இந்த ஜக₃த்தை உண்டாக்கினவனல்லையோ? இல்லாததை உண்டாக்கினவனுக்கு உள்ளதுக்கு ஒரு கு₃ணம்‌ விளைப்பிக்கைக்குப்‌ பணியுண்டோ? முமுக்ஷுஸிஸ்ருக்ஷயாவன்றோ ப₄க₃வத்ஸ்ருஷ்டி. (ஹ்ருஷீகேஶ) “ஸ்ருஷ்டிகாலத்தில்‌ விலக்கும்‌ பரிகரமில்லை; இப்போது உன்‌ இந்த்₃ரியங்களைத்‌ திருத்தவொண்ணாமையாலே விலக்கும்‌ பரிகரம்‌ உண்டே’ என்னில்‌: அவையும்‌ நீ இட்டவழக்கன்‌றோ?

14. “हृषीकाणीन्द्रियाण्याहुस्तेषामीशो यतो भवान् ।हृषीकेश इति ख्यातः“ (ஹ்ருஷீகாணீந்த்‌₃ரியாண்யாஹுஸ்‌ தேஷாமீஶோ யதோ ப₄வாந்। ஹ்ருஷீகேஶ இதி க்₂யாத: ) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

ஹ்ருஷீகாணீந்த்‌₃ரியாண்யாஹுஸ்‌ தேஷாமீஶோயதோ ப₄வாந்।

ஹ்ருஷீகேஶ இதி க்₂யாத:

[இந்திரியங்களை ‘ஹ்ருஷீகங்கள்‌’ என்று சொல்லுகிறார்கள்‌. நீர்‌ அவைகளுக்கு ஈஶனாயிருப்பதால்‌ ஹ்ருஷீகேஶன்‌ என்று பிரஸித்‌3தி4பெற்றிருக்கிறீர்‌.]

“இருடீகேசன்‌ எம்பிரான்‌ இலங்கை அரக்கர்‌ குலம்‌ முருடு தீர்த்த பிரான்‌” (திருவாய் 2-7-10)என்றும்‌ சொல்லக்கடவதிறே. இந்த்‌₃ரியங்களுக்கு என்னோடு உண்டான ஸம்‌ப₃ந்த₄ம்‌ கர்மோபாதி₄கம்‌;

15. “ यश्चक्षुषि तिष्ठन्–वाचि तिष्ठन्” (யஶ் சக்ஷுஷி திஷ்ட₂ந் — வாசி திஷ்ட₂ந்) என்கிறபடியே நிருபாதி₄கஸம்ப₃ந்த₄ம்‌ உன்பாடேயன்றோ?

ப்ரமாணம்:

யஶ் சக்ஷுஷி திஷ்ட₂ந்‌–வாசி திஷ்ட₂ந்‌ (ப்₃ருஹ 5-7-22)

[எவனொருவன்‌ கண்ணிலிருக்கிறானோ, எவன்‌ வாக்கிலிருக்‌கிருனோ…]

(மஹாபுருஷ) “ஶக்தி உண்டானாலும்‌ வல்லதெல்லாம்‌ செய்வாருண்டோ?” என்னில்‌: (புருஷ) : “புரு-ப₃ஹு, ஸநோதீதி புருஷ; ” என்னும்படியே மறித்து உன்பாடு வரவேண்டாதபடி அபேக்ஷிதங்களை மிகவும்‌ கொடுக்கவல்ல பரமோதா₃ரனல்லையோ? அன்றிக்கே, உன்னையும்‌, உன்‌ உடைமையையும்‌ “ப₄க்தாநாம்‌” (ஶ்லோ-5) என்கிறபடியே அர்த்தி₂யாய்க்கொடுக்கை.

16. “स सर्वानर्थिनो दृष्ट्वा समेत्य प्रतिनन्द्य च” (ஸ ஸர்வாநர்த்தி₂நோ த்₃ருஷ்ட்வா ஸமேத்ய ப்ரதிநந்த்₃ய ச) என்னக்கடவதிறே.

ப்ரமாணம்:

அத₂ மத்₄யமகக்ஷ்யாயாம் ஸமாக₃ச்ச₂த் ஸுஹ்ருஜ்ஜநை: ।

          ஸ ஸர்வாநர்த்தி₂நோ த்₃ருஷ்ட்வா ஸமேத்ய ப்ரதிநந்த்₃ய ச ।। (ரா.அ. 16-27)

[அந்த ஶ்ரீராமன் யாசிப்பவர்களைக் கண்டு, (அவர்களை) எதிர்கொண்டு ஆநந்த₃ப்படுத்திப் பிறகு நடுக்கட்டில் நண்பர்களுடன் சேர்ந்தார்.]

(பூர்வஜ) கீழ்ச்சொன்ன ஓளதா₃ர்யந் தன்னை அனுஷ்டா₂னத்தாலே விவரிக்கிறது. ஸ்ருஷ்டியோடு அவதாரத்தோடு உபாயத்தோடு வாசியற இழவு பேறு தொடக்கமான எல்லாத்துக்கும்‌ முற்பாடனல்லையோ?

17. “ बहु स्यां” (ப₃ஹு ஸ்யாம்‌ ) என்று ப்ரயோஜனமும்‌ அபி₄மானமும்‌ தன்னதானவோபாதி

ப்ரமாணம்:

ததை₃க்ஷத ப₃ஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேயேதி தத்தேஜோऽஸ்ருஜத । (சா₂ந். உப. 6-2-3)

[அந்த பரப்₃ரஹ்மம் ‘(நானே) பலவாக ஆகக்கடவேன்’ என்று ஸங்கல்பித்தது; அது தேஜஸ்ஸை ஸ்ருஷ்டிசெய்தது.]

18. “स एकाकी न रमेत” (ஸ ஏகாகீ ந ரமேத) என்னும்‌ இழவும்‌ தன்னதாகச்‌ சொல்லிற்றிறே.

          ப்ரமாணம்: (மஹோபனிஷத்)

[(ப்ரளய காலத்தில்) ஒருவராயிருந்த அந்த நாராயணன் ஆனந்த₃த்தை அடையவில்லை.]

அவதாரத்திலும்‌, ‘ஸ்ருஷ்டமான ஜக₃த்திலே நம்மை அபி₄முகி₂களாகக்கடவார்‌’ என்னும்‌ நோயாசையாலே,

19. “’ संभवाम्यात्ममायया ” (ஸம்ப₄வாம்‌யாத்மமாயயா) என்று ஸ்வேச்சை₂யாலேயாயிருப்பது.

ப்ரமாணம்:

அஜோऽபி ஸந்நவ்யயாத்மா பூ₄தாநாமீஶ்வரோऽபி ஸந்‌ ।

ப்ரக்ருதிம்‌ ஸ்வாமதி₄ஷ்டா₂ய ஸம்ப₄வாம்யாத்மமாயயா ।। (கீதை 4-6)

[பிறப்பற்றவனாகவும்‌, அழிவற்றவனாகவும்‌, பூதங்களுக்கு ஈஶ்வரனாகவுமிருந்தபோதிலும்‌, என்னுடைய ஸ்வபா₄வத்‌தைக்கொண்டு, என்‌ ஸங்கல்பத்தாலே நான்‌ பிறக்கிறேன்‌.]

20. “स हि देवैरर्थितो जज्ञे” (ஸ ஹி தே₃வைரர்த்தி₂தோ ஜஜ்ஞே) என்று தே₃வர்களுடைய அர்த்தி₂த்வம்‌ இல்‌லையோ? என்னில்‌: அது வ்யாஜம்‌; ஸாது₄பரித்ராணமே ப்ரயோஜனம்‌.

ப்ரமாணம்:

. . . ப₃பூ₄வ கு₃ணவத்தர: ।

          ஸ ஹி தே₃வைருதீ₃ர்ணஸ்ய ராவணஸ்ய வதா₄ர்த்தி₂பி₄: ।

          அர்த்தி₂தோ மாநுஷே லோகே ஜஜ்ஞே விஷ்ணுஸ் ஸநாதந: ।। (ரா.அ. 1-7)

[கொழுத்தவனான ராவணனுடைய வத₄த்தை விரும்பும் தே₃வர்களால் ப்ரார்த்திக்கப்பட்டவனும், பழமையானவனுமான விஷ்ணு மனுஷ்ய லோகத்தில் பிறந்தான்; (அப்படி அவதாரம் செய்த) அந்த ராமபிரானே (தன் பராவஸ்தை₂யைக் காட்டிலும்) கு₃ணத்தில் சிறந்தவனானான்.]

21. “परित्राणाय साधूनां” (பரித்ராணாய ஸாதூ₄நாம்‌) என்று தொடங்கி 21. “धर्मसंस्थापनार्थाय संभवामि युगे युगे” (த₄ர்ம ஸம்ஸ்தா₂பநார்த்தா₂ய ஸம்ப₄வாமி யுகே₃ யுகே₃) என்றானிறே. அர்ஜுனனுடைய யுத்‌₃த₄ப்ரோத்‌ஸாஹந வ்யாஜமாக ஸ்வவிஷய ப₄க்தியோக₃த்தை அவதரிப்‌பித்தாப்போலே.

ப்ரமாணம்:

பரித்ராணாய ஸாதூ₄நாம்‌ விநாஶாய ௪ து₃ஷ்க்ருதாம்‌ ।

த₄ர்ம ஸம்ஸ்தா₂பநார்த்தா₂ய ஸம்ப₄வாமி யுகே₃ யுகே₃ ।।(கீதை 4-8)

[ஸாது₄க்களை ரக்ஷிப்பதற்கும்‌, தீயவர்களை அழிப்பதற்கும்‌, வைதி₃கத₄ர்மத்தை நிலைநிறுத்துவதற்கும்‌ யுக₃ந்தோறும்‌ நான்‌ பிறக்கிறேன்‌.]

22. “उपायोपेयत्वे तदिह तव तत्त्वं” (உபாயோபேயத்வே ததி₃ஹ தவ தத்த்வம்‌) என்று உபேயபா₄வத்‌தோபாதி உபாயபா₄வமும்‌ நித்யமிறே.

ப்ரமாணம்:

உபாத₃த்தே ஸத்தாஸ்தி₂திநியமநாத்₃யைஶ்சித₃சிதௌ

                   ஸ்வமுத்₃தி₄ஶ்ய ஶ்ரீமாநிதி வத₃தி வாகௌ₃பநிஷதீ₃ ।

          உபாயோபேயத்வே ததி₃ஹ தவ தத்த்வம் ந து கு₃ணௌ

                   அதஸ்த்வாம் ஶ்ரீரங்கே₃ஶய ஶரணமவ்யாஜமப₄ஜம் ।।

(ஶ்ரீரங்க₃ராஜஸ்தவம் 2-88)

[ஹே ஶ்ரீரங்க₃நாத₂னே! ‘ஶ்ரீமந்நாராயணன் ஸ்ருஷ்டி, ஸ்தி₂தி, நியமனம் முதலிய காரியங்களால் சேதனாசேதனங்களைத் தனக்காக ஸ்வீகரிக்கிறான்’ என்று உபனிஷத்₃ வாக்யமானது சொல்லுகிறது. ஆகையால், இவ்விஷயத்தில் உபாயத்வமும், உபேயத்வமும் உனக்கு இயல்வு; செயற்கையன்று. ஆகையால் உன்னை நிர்வ்யாஜமான உபாயமாக அடைந்தேன்.]

ஒருத்தன்‌ ஸ்வீகரித்த போதாக உபாயமாகிறானன்றிறே. போ₄க₃வேளையிலும்‌ பஞ்சலக்ஷம்‌ குடியில்‌ பெண்களிற்காட்டில்‌ தன்னுடைய முற்பாடு தோற்றுகைக்காகவிறே திருக்குழலை வாய்‌ வைத்‌தருளிற்று. இந்த போ₄க₃ந்தான்‌ அவிச்சி₂ந்நமாகவேணுமென்று அபி₄நிவேஶம்‌ பிறந்தவனுக்கு, அப்போது அவிச்‌சி₂ந்நபோ₄க₃ஸ்தாநம்‌ எங்கேயோ என்று தேடவேண்டாதபடி 23. “श्रिया सार्धं जगत्पति: –आस्ते ” (ஶ்ரியா ஸார்த்த₄ம்‌ ஜக₃த்பதி: — ஆஸ்தே) என்கிறபடியே நித்யவிபூ₄தியிலே இவனுடைய வரலாறு பார்த்திருக்கிறானிறே.1

ப்ரமாணம்:

வைகுண்டே₂ து பரேலோகே ஶ்ரியா ஸார்த்த₄ம் ஜக₃த்பதி: ।

          ஆஸ்தே விஷ்ணுரசிந்த்யாத்மா ப₄க்தைர் பா₄க₃வதைஸ்ஸஹ ।।  (ஶைவம்)

[மேலான உலகமான வைகுண்ட₂த்தில் ஜக₃த்பதியும், நினைக்கவொண்ணாத ஸ்வரூபத்தை உடையவருமான விஷ்ணு, ப₄க்தர்களுடனும், பா₄க₄வதர்களுடனும் கூடியவராய், ஶ்ரீதே₃வியுடன் கூட எழுந்தருளியிருக்கிறார்.

देवानां दानवानां च सामान्यमधिदैवतम्‌।

सर्वदा चरणद्वन्द्वं व्रजामि शरणं तव।॥२॥

 

2. தே₃வாநாம்‌ தா₃நவாநாம்‌ ச ஸாமாந்யமதி₄ தை₃வதம்‌ ।

ஸர்வதா₃ சரணத்‌₃வந்த்‌₃வம்‌ வ்ரஜாமி ஶரணம்‌ தவ ॥

_______________________________________________________________________

2. பதவுரை:– தே₃வாநாம்‌–விஷ்ணுப₄க்தியுடையவர்‌களுக்கும்‌, தா₃நவாநாம்‌ ச–-ப₄க₃வத் ப₄க்தியற்றவர்களுக்கும்‌, ஸர்வதா₃–எப்போதும்‌, ஸாமாந்யம்‌ அதி₄தை₃வதம்‌–ஸமானமாகப்‌ பற்றலாம்படியிருக்கும்‌, தவ–உன்னுடைய, சரணத்‌₃வந்த்‌₃வம்‌–திருவடியிணையை, ஶரணம்‌–உபாயமாக, வ்ரஜாமி -நிச்சயிக்கிறேன்‌.

அவ:– (தே₃வாநாம்‌ இத்யாதி₃) கீழ்‌ ஶ்லோகத்திலே உபேயத்தை நிர்ணயித்து, தத்ஸித்‌₃த்‌₄யர்த்த₂மாக உபாயத்தை அத்‌₄யவஸிக்கிறான்‌. உபேயத்திலும்‌ தலையான உபேயத்தை லபி₄த்தாப்போலே, உபாயத்திலும்‌ தலையான உபாயத்தை லபி₄க்கப்பெற்றபடி. புத்ரபஶ்வந்நாதி₃களையே ப்ராப்யமென்று இருப்பாரும்‌, தே₃வர்களைப்பற்றி ஸ்வர்க்‌க₃த்தை. லபி₄க்கையே புருஷார்த்த₂ம்‌ என்றிருப்பாரும்‌, ஈஶ்வரனையே பற்றி வைத்து, இந்த்₃ரபத₃ம்‌ முதலான பத₃ங்களையே புருஷார்த்த₂மென்று அவன்‌ பக்கலிலே லபி₄க்கவிருப்பாருமாயிருக்கிற ஸம்ஸாரத்திலே, ஸர்வாதி₄கனாய்‌, ஸமஸ்தகல்யாணகு₃ணாத்மகனாய்‌, உப₄யவிபூ₄திநாயகனாயிருக்கிற ‘ஸர்வேஶ்வரன்‌ திருவடிகளிலே நித்யகைங்கர்‌யத்தையே புருஷார்த்த₂மென்று இருக்கையாகிற இது, ஒருத்தருக்கும்‌ கிட்டுவதொன்றன்றிறே.

24. “मनुष्याणां सहस्रेषु” (மநுஷ்யாணாம்‌ ஸஹஸ்ரேஷு) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

மநுஷ்யாணாம்‌ ஸஹஸ்ரேஷு கஶ்சித்‌ யததி ஸித்‌₃த₄யே ।

யததாமபி ஸித்‌₃தா₄நாம்‌ கஶ்சிந்மாம்‌ வேத்தி தத்த்வத: ।। (கீதை 7-3)

[மனுஷ்யர்களில்‌ ஆயிரக்கணக்கானவர்களில்‌ ஒருவனே ஸித்‌₃தி₄யடையும்‌ வரையில்‌ முயற்சி செய்கிறான்‌. ஸித்₃தி₄யடையும்‌ வரையில்‌ முயற்சி செய்பவர்களிலும்‌ (பல்லாயிரத்தில்‌) ஒருவன்தான்‌ என்னை உண்மையாக அறிகிறான்‌.]

25. “स महात्मा सुदुर्लभ:” (ஸ மஹாத்மா ஸுது₃ர்லப₄🙂 என்றும்‌ அவன்‌ தனக்கும்‌ து₃ர்லப₄மாயிறே இருப்பது. அதுபோலே, உபாயங்களிலும்‌ வந்தால்‌ -கர்மயோகா₃த்‌₃யுபாயங்களைப்‌பற்றுவாரும்‌,

ப்ரமாணம்:

ப₃ஹூநாம் ஜந்மநாமந்தே ஜ்ஞாநவாந் மாம் ப்ரபத்₃யதே ।

          வாஸுதே₃வஸ் ஸர்வமிதி ஸ மஹாத்மா ஸுது₃ர்லப₄: ।। (கீதை 7-19)

[பல ஜன்மங்களுக்குப் பின் ஜ்ஞானியானவன் “வாஸுதே₃வனே (எனக்கு) எல்லாம்” என்று என்னை உபாஸிக்கிறான். அப்படிப்பட்ட மஹாத்மா மிகவும் கிடைத்தற்கரியவன்.]

26. “ किं जपन्‌ मुच्यते जन्तुर्जन्मसंसारबन्धनात्” (கிம்‌ ஜபந் முச்யதே ஜந்துர்‌ ஜந்மஸம்ஸாரப₃ந்த₄நாத்‌) என்‌கிறபடியே திருநாமங்களைப்‌ பற்றுவாரும்‌,

ப்ரமாணம்:

கிம்‌ ஜபந்‌ முச்யதே ஜந்துர்‌ ஜந்மஸம்ஸாரப₃ந்த₄நாத்‌ ।

(விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமாத்₄யாயம்)

[ஜந்துவானவன்‌ எதை ஜபிப்பதினால்‌ ஜன்மஸம்ஸாரங்‌களாகிற கட்டுகளிலிருந்து விடுபடுகிறான்‌ ?]

27. “देशोऽयं सर्वकामधुक्” (தே₃ஶோऽயம்‌ ஸர்வகாமது₄க்‌) என்கிறபடியே தே₃ஶவிஶேஷங்களைப்‌ பற்றுவாருமாக, இப்படிச்‌ சேதநபே₄த₃த்தோபாதி உபாயபே₄த₃மும்‌ அஸங்க்₂யாதமாகச்‌ செ(சொ)ல்லுகிற ஸம்ஸாரத்திலே, ஸூஶகமாய்‌, நிரபாயமாயிருக்கிற ஸித்‌₃தோ₄பாயபரிக்₃ரஹம்‌ கிடைப்பதொன்றன்‌றிறே.

ப்ரமாணம்:

பவித்ரம்‌ பரமம்‌ புண்யம்‌ தே₃ஶோऽயம்‌ ஸர்வகாமது₄க்‌ ।

யஸ்மிந்‌ வாஸரமாத்ரேண வாஸம்‌ வித₃த₄தாம்‌ ந்ருணாம்‌ ।।

ப₄யாந்வயா விநஶ்யேயுர்‌ லோப₄ மோஹாத₃யோ த்‌₃விஜ ।।

(கா₃ருட₃ புராணம் 11)

[ப்‌₃ராஹ்மணரே! யாதொரு தே₃ஶத்தில்‌ ஒரு நாள்‌ மாத்‌திரம்‌ வாஸம்‌ செய்யும்‌ மனிதர்களுக்கு, ப₄யகாரணங்களும்‌, லோப₄ம்‌, மோஹம்‌ முதலியவைகளும்‌ நசிக்கின்‌றனவோ, அப்படிப்பட்ட இந்த தே₃ஶம்‌ மிகவும்‌ புனிதமாகவும்‌, மனிதர்களுக்கு மோக்ஷோபாயமாகவும்‌, எல்லா இஷ்டங்களையும்‌ கொடுப்பதாகவுமிருக்கிறது.]

அப்படிப்பட்ட உபாயபரிக்₃ரஹத்தைச்‌ சொல்லுகிறது. “த்‌₃வயத்துக்கு வ்யாக்₂யானம்‌ பண்ணுகிறதாகில்‌, அதில்‌ க்ரமமொழிய, முற்பட ப்ராப்யநிஷ்கர்ஷம்‌ பண்ணுவானென்‌?”’ என்னில்‌: இப்ராப்யம்தான்‌ இத்தலையில்‌ ருசியால்‌ வந்ததன்றிக்கே ருசியே தொடங்கி அத்தலையால்‌ வந்ததாகையாலே, முற்பட நிஷ்கர்ஷித்து, அனந்தரம்‌, உபாயஸ்வீகாரத்தைப்‌ பணணுகிறான்‌.

வ்யா:— “தே₃வாநாம்‌ தா₃நவாநாம்‌ ௪ ஸாமாக்யமதி₄ தை₃வதம்‌’” என்று இவ்வுபாயஸ்வீகாரத்துக்கு அதி₄காரி நியதியில்லை என்கிறது. தே₃வர்களாகிறார்‌,– ஈஶ்வரனுக்கு அனுகூலகோடியிலுள்ளார்‌. தா₃நவராகிறார்‌,-ப்ராதிகூல்‌யத்திலே வ்யவஸிதராயிருக்குமவர்கள்‌, 28. “विष्णुभक्तिपरो देवो विपरीतस्तथाऽसुर:” (விஷ்ணுப₄க்திபரோ தே₃வோ விபரீ-தஸ்ததா₂ऽஸுர:) என்னக்கடவதிறே,

ப்ரமாணம்: (விஷ்ணுதர்மம்‌ 109-74)

[விஷ்ணுப₄க்தியில்‌ ஈடுபட்டவன்‌ தே₃வன்‌; அப்படியே ப₄க்தியற்றவன்‌ அஸுரன்‌.]

29. “द्वौ भूतसर्गौ लोकेऽस्मिन्‌ दैव आसुर प्व च” (த்₃வெள பூ₄தஸர்க்கெள₃ லோகேऽஸ்மிந்‌ தை₃வ ஆஸுர ஏவ ச) என்று இரண்டுக்‌குள்ளே அந்தர்ப்பூ₄தையிறே ஸ்ருஷ்டி.

ப்ரமாணம்: (கீதை 16-6)

[இவ்வுலகில்‌ பூ₄தங்களின்‌ உற்பத்தி— தை₃வமென்றும்‌, ஆஸுரமென்றும்‌ இருவித₄ம்‌.]

(ஸாமாந்யமதி₄ தை₃வதம்‌ சரணத்‌₃வந்த்‌₃வம்‌) ஸர்வஸாதா₄ரணமான திருவடிகளை. இத்தால்‌ ஸம்ப₃ந்த₄ ஸாமாந்யத்தைச்‌ சொல்லுகிறதன்று. ஆஶ்ரயணீயத்வே -ஸமமாயிருக்கிறபடியைச்‌ சொல்லுகிறது. இப்படி விஶேஷிக்கிறது எத்தாலே ? என்னில்‌: விமுக₂ரான காலத்தில்‌ ஆஶ்ரித விரோதி₄களென்‌றிட்டு அழியச்செய்யுமவனாகையாலே. “அவுணர்க்கென்‌றும்‌ சலம்‌ புரிந்தங்கருளில்லாத்‌ தன்மையாளன்‌” (திருநெடுந்தாண்டகம்‌-6) என்னக்‌கடவதிறே. நிஹீன ஜன்ம கு₃ணவ்ருத்தரோடு இவற்றால்‌ உத்க்ருஷ்டரோடு வாசியற எல்லார்க்கும்‌. ஆதி₃த்யோத₃யம்போலே எனக்கென்று பற்றலாம்படியான திருவடிகளென்கை. ராவணன்‌ எச்சிலைத்‌ தின்று வந்த ஸ்ரீவிபீ₄ஷணாழ்வான்‌, 30. “सर्वलोकशरण्याय” (ஸர்வலோக ஶரண்யாய) என்று வழக்குப்பேசிப்‌ பற்றலாம்படியிறே இருப்பது.

ப்ரமாணம்:

ஸர்வலோகஶரண்யாய ராக₄வாய மஹாத்மநே ।

நிவேத₃யத மாம்‌ க்ஷிப்ரம்‌ விபீ₄ஷணமுபஸ்தி₂தம்‌ ॥ (ரா.யு. 17-17)

[மஹாத்மாவும்‌, எல்லா உலகுக்கும்‌ ஶரணமடையத்தகுந்தவனுமான ராக₄வனுக்கு இங்கு வந்திருப்பவனும்‌, விபீ₄ஷணனென்ற பெயரையுடையவனுமான என்னை சீக்கிரமாக அறிவியுங்கள்‌.]

31. “समोऽहं सर्वभूतेषु” (ஸமோऽஹம்‌ ஸர்வபூ₄தேஷு ) என்றிறே ஶரண்யன்‌ வார்த்தை,

ப்ரமாணம்:

ஸமோஹம் ஸர்வபூ₄தேஷு ந மே த்₃வேஷ்யோऽஸ்தி கஶ்சந (கீ₃தை 9-29)

[(என்னை ஆஶ்ரயிக்கும் விஷயத்தில்) நான் எல்லா பூ₄தங்களுக்கும் ஸமமாயிருப்பவன்; எனக்கு ஒருவனும் வெறுக்கத்தக்கவனல்லன்.]

32. “व्यसनेषु मनुष्याणां भृशं भवति दु:खित:” (வ்யஸநேஷு மநுஷ்யாணாம்‌ ப்‌₄ருஶம்‌ ப₄வதி து₃:க்கி₂த:) என்று ஆஶ்ரயணயோக்₃யமான மனுஷ்யஸாமாந்யத்திலே க்ருபைமிக்கிறே இருப்பது. பரது₃:க்கா₂ஸஹிஷ்ணுத்வமிறே க்ருபையாவது.

ப்ரமாணம்:

வ்யஸநேஷு மநுஷ்யாணாம் ப்₄ருஶம் ப₄வதி து₃:க்கி₂த: ।

        உத்ஸவேஷு ச ஸர்வேஷு பிதேவ பரிதுஷ்யதி  ।। (ரா.அ. 2-40)

[(ராமன்) மனுஷ்யர்களுடைய து₃க்க₂ங்களில், (அவர்களைக் காட்டிலும்) அதி₄கமாக துன்புறுகிறான். (அவர்களுடைய) எல்லா உத்ஸவங்களிலும் தந்தையைப்போல் ஆனந்த₃ப்படுகிறான்.]

ஆஶ்ரயண வேளையில்‌ 33. “यदि वा रावण स्वयं” (யதி₃ வா ராவணஸ்‌ ஸ்வயம்‌) என்றானிறே.

ப்ரமாணம்:

ஆநயைநம் ஹரிஶ்ரேஷ்ட₂ த₃த்தமஸ்யாப₄யம் மயா ।

          விபீ₄ஷணோ வா ஸுக்₃ரீவ! யதி வா ராவண: ஸ்வயம் ।।   (ரா.யு. 18-34)

[வானரர்களுள் சிறந்தவனான ஸுக்₃ரீவனே! இவனை அழைத்து வா; விபீ₄ஷணனாயிருந்தாலும், ராவணன் தானேயாயிருந்தாலும், இவனுக்கு என்னால் அப₄யமளிக்கப்பட்டது.]

“எல்லா உலகும்‌ தொழும்‌ ஆதி மூர்த்தி” (திருவாய்‌ 3-3-5) என்றும்‌, “பொது நின்ற பொன்னங்கழல்‌” (மூன்றாம்‌-திரு 88) என்றுமிறே அபி₄யுக்தர்‌ வார்த்தை. (ஸர்வதா₃) ப்ராதிகூல்யம்‌ பண்ணுகிற வேளையேயானாலும்‌ ரக்ஷகாபேக்ஷையே வேண்டுவதாக விஷயீகரிக்கும்‌ திருவடிகள்‌, 34. “पापानां वा . . . . कार्यं करुणमार्येण ” (பாபாநாம்‌ வா…கார்யம்‌ கருணமார்‌யேண) என்னக்கடவதிறே,  “ஈடுமெடுப்புமிலீசன்‌” என்று ஆழ்வாரும்‌ (திருவாய் 1-6-3) அருளிச்செய்ததுக்கும்‌ அடி இதுவிறே.

ப்ரமாணம்:

பாபாநாம்‌ வா ஶுபா₄நாம்‌ வா வதா₄ர்ஹாணாம்‌ ப்லவங்க₃ம ।

கார்யம்‌ கருணாமார்யேண ந கஶ்சிந்நாபராத்‌₄யதி ।। (ரா.யு. 116-44)

[வானர! பாபிகளாயினும்‌. புண்யமுள்ளவராயினும்‌, கொல்‌லத் தகுந்தவர்களாயிருந்தாலும்‌ கு₃ணவானாயிருப்பவனால்‌ (அவன்‌ விஷயத்தில்‌) கருணை காட்டப்படவேண்டும்‌. அபராத₄ம்‌ செய்யாதவன்‌ ஒருவனுமில்லையே.]

35. “अनालोचितविशेषा ऽशेषलोकशरण्य” (அநாலோசித விஶேஷாऽஶேஷலோகஶரண்ய) என்றதுக்கும்‌ முதல்‌ இதுவிறே.

ப்ரமாணம்:

௮நாலோசித விஶேஷாऽஶேஷ லோகஶரண்ய (ஶரணாக₃தி க₃த்₃யம்-5)

[(ஆஶ்ரயிப்பவர்களின்‌) கு₃ணாகு₃ணங்களை நிரூபணம்‌ செய்‌யாமலிருப்பவனே! எல்லா உலகுக்கும்‌ ஶரண்யனே]

(சரணத்₃வந்த்₃வம்) அந்யோந்யம் சேர்த்தியழகைச்‌ சொல்லுகிறது. உபாயமாக அனுஸந்தி₄க்குமளவிலே வேறொரு ப்ரயோஜனமும்‌ வேண்டா. ப்ரயோஜனமும்‌ இதுவே போருமென்றிருக்கை. (ஶரணம்‌ வ்ரஜாமி) உபாயமாக அடைகின்றேன்‌,  கீழ்ச்சொன்ன ஸர்வாதி₄காரத்வம்‌ ஸித்₃தோ₄ரபாயத்தைக்‌ குறித்து என்கை. ஸாத₄நாந்தரங்கள்‌ அதி₄க்ருதாதி₄காரங்களாயிறே இருப்பது. “வ்ரஜ–க₃தெள”’ என்கிற க₃த்யர்த்த₂ம்‌ பு₃த்‌₃த்‌₄யர்த்த₂மாய்‌ ‘அத்‌₄யவஸிக்கிறேன்‌’ என்றபடி, இத்தால்‌ ஶரண்யன்‌ ஸந்நிதி₄ வேண்டா; ப்ராப்தியே அமையுமென்கை. ஆசார்ய ருசிபரிக்‌₃ரஹீதமான வாக்யத்தில்‌ க்ரியாபத₃த்தில்‌ வர்த்தமான நிர்த்தே₃ஶத்துக்கும்‌ அடி “வ்ரஜாமி” என்கிற வர்த்தமான நிர்த்தே₃ஶமே. அதை கெள₃ணமாக உபதேஶித்துப்போருகிறதும்‌, அவனுடைய 36. “सकृदेव प्रपन्नाय” ( ஸக்ருதே₃வ ப்ரபந்நாய ) என்கிற வாக்யத்தைப்‌ பற்ற.

ப்ரமாணம்:

ஸக்ருதே₃வ ப்ரபந்நாய தவாஸ்மீதி ச யாசதே ।

          அப₄யம் ஸர்வபூ₄தேப்₄யோ த₃தா₃ம்யேதத்₃ வ்ரதம் மம  ।। (ரா.யு. 18-33)

[ஒரு தடவை ஶரணமடைந்தவன் பொருட்டும், ‘உனக்கு அடியேனாகிறேன்‘ என்று ப்ரார்த்திப்பவன் பொருட்டும், எல்லா ப்ராணிகளிடத்தினின்றும் அப₄யமளிக்கிறேன். இது எனக்கு விரதம்.]

ஆக, ஸக்ருத்‌₃விதா₄நம்‌ ஈஶ்வர விஷயீகாரத்தைப்‌ பற்ற, ப்ராப்யருசியாலே ப்ராப்தியளவும்‌ செல்ல அனுவர்த்திக்கக்‌கடவது ராக₃த்தாலே. (வ்ரஜாமி) வரீஹிஸ்வீகாரம்‌, தே₃வதாமுத்₃தி₃ஶ்ய  த்₃ரவ்யதயாக₃ ரூபமான யாக₃முமன்‌றிக்கே, தத₃ங்க₃மான ப்ரயாஜாதி₃களுமன்‌றிக்கே இருக்‌கிறாப்போலே, உபாயஸ்வீகாரமும்‌ உபாயமன்‌ று; அதுக்கு ௮ங்க₃முமன்றிக்கே  அதி₄காரி விஶேஷணமாய்க்‌ கிடக்கிறது. (தவ) 37. “ अप्यहं जीवितं जह्यां”  (அப்யஹம்‌ ஜீவிதம்‌ ஜஹ்யாம்‌ ) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

அப்யஹம் ஜீவிதம் ஜஹ்யாம் த்வாம் வா ஸீதே ஸலக்ஷ்மணாம் ।

          ந து ப்ரதிஜ்ஞாம் ஸம்ஶ்ருத்ய ப்₃ராஹ்மணேப்₄யோ விஶேஷத: ।। (ரா.ஆ.10-19)

[நான் உயிரையும், லக்ஷ்மணனோடுகூட உன்னையும் விடுவேனேயொழிய செய்த ப்ரதிஜ்ஞையை விடமாட்டேன்; அதிலும், விஷேஷமாக ப்₃ராஹ்மணர்களுக்குக் கொடுத்த ப்ரதிஜ்ஞையை விடேன்.]

38. “कपोतो वानरश्रेष्ठ! किं पुनर्मद्विधो जन:” (கபோதோ வாநர ஶ்ரேஷ்ட₂! கிம்‌ புநர்‌ மத்₃விதோ₄ ஜந:) என்றும்‌ தன்னை அழியமாறி ஶரணாக₃தபரித்ராணம்‌ பண்ணின கபோதோபாக்₂யானமும்‌ அருளிச்செய்த தேவருடைய “சரணத்₃வந்த்‌₃வம்‌ வ்ரஜாமி” என்று அந்வயம்‌.

ப்ரமாணம்:

ஸ ஹி தம்‌ ப்ரதிஜக்‌₃ராஹ பா₄ர்யாஹர்த்தாரமாக₃தம்‌ ।

கபோதோ வாநரஸ்ரேஷ்ட₂ ! கிம்‌ புநர்‌ மத்‌₃விதோ₄ ஜந: ।। (ரா.யு 18:25)

[வானரத்தலைவனே! மனைவியைக்‌ கொன்றவனும்‌, தன்னை அடைந்தவனுமான அவ்வேடனை அந்தப்‌ புறா வரவேற்றதன்றோ. என்னைப்போன்ற .மனிதனைப்பற்றிச்‌ சொல்லவும்‌ வேண்டுமோ?]

முதல்‌ ஶ்லோகம்‌ ப்ராப்யஸங்க்₃ரஹமானபோது, இந்த ஶ்லோகம்‌ “நமஸ்தே” என்கிற பத₃த்துக்கு விவரணமாகிறது. விவரணாபேக்ஷை என்னென்னில்‌: 39. “मद्याजी मां नमस्कुरु” (மத்₃யாஜீ மாம்‌ நமஸ்குரு) என்று நமஶ்ஶப்‌₃த₃ம்‌ ஸாத₄நாந்தரத்துக்கும்‌ ஸாதா₄ரணமாகையாலே, ஶரண ஶப்‌₃த₃பர்யாயம்‌ நமஶ்ஶப்‌₃த₃த்தினுடைய விவரணமாகிறது.

ப்ரமாணம்:

மந்மநா ப₄வ மத்₃ப₄க்தோ மத்₃யாஜீ மாம் நமஸ்குரு ।

        மாமேவைஷ்யஸி ஸத்யம் தே ப்ரதிஜாநே ப்ரியோऽஸி மே ।। (கீ₃தை 18-65)

[என்னிடத்தில் மனத்தை வைத்தவனாகவும், என்னுடைய ப₄க்தனாகவும், என்னை ஆராதி₄ப்பவனாகவும் ஆவாயாக. என்னை நமஸ்கரிப்பாயாக. என்னையே அடைவாய்‘ இது ஸத்யம். உனக்கு ப்ரதிஜ்ஞை செய்கிறேன். எனக்குப் பிரியனன்றோ நீ.]

 

40. “गच्छध्वमेनं शरणं शरण्यं पुरुषर्षभा:” (க₃ச்ச₂த்‌₄வ மேநம்‌ ஶரணம்‌ ஶரண்யம்‌ புருஷர்ஷபா₄🙂 என்று விதி₄த்த ஶரணாக₃தியினுடைய அனுஷ்டா₂னவேளையிலே

ப்ரமாணம்:

ஸர்வேஷாமேவ லோகாநாம் பிதா மாதா ச மாத₄வ: ।

          க₃ச்ச₂த்₄வமேநம் ஶரணம் ஶரண்யம் புருஷர்ஷபா₄: ।। (பார. ஆர. பர்வம் 192-56)

[புருஷஶ்ரேஷ்ட₂ர்களே! எல்லா உலகங்களுக்கும் தந்தையும், தாயும் லக்ஷ்மீநாத₂னே; ஶரணமடையத்தகுந்த இவனை ஶரணமடையுங்கள்.]

41. “द्रौपद्या सहितास्सर्वे नमश्चक्रुर्जनार्दनम्” (த்₃ரெளபத்‌₃யா ஸஹிதாஸ்‌ ஸர்வே நமஶ்சக்ருர்‌ ஜநார்த்த₃நம்‌) என்று நமஸ்ஸைப்‌ பண்ணினார்கள்‌.

ப்ரமாணம்:

ஏவமுக்தாஸ்‌ த்ரய: பார்த்தா₂ யமளௌ ச ப₄ரதர்ஷபா₄: ।

த்₃ரெளபத்‌₃யா ஸஹிதாஸ்‌ ஸர்வே நமஶ்சக்ருர்‌ ஜநார்த்த₃நம்‌ ।।

(பார. ஆர. 192-56)

[இம்மாதிரியாகச்‌ சொல்லப்பட்டவர்களும்‌, ப₄ரதகுலத்தில்‌ உதித்தவர்களுள்‌ சிறந்தவர்களுமான குந்தீபுத்ரர்கள்‌ மூவரும்‌, (மாத்₃ரியின்‌) இரட்டைப்‌ பிள்ளைகளுமாகிய எல்‌லாரும்‌, த்‌₃ரெளபதி₃யுடன்‌ கூடியவர்களாய்‌ ஜனார்த₃னனை நமஸ்கரித்தார்கள்‌ (ஶரணமடைந்தார்கள்‌).]

ஆகையாலே ஸ்தா₂நப்ரமாணத்தாலே ஶரணஶப்₃த₃ பர்யாயம்‌ நமஶ்ஶப்₃த₃ம்.                 2

एकस्त्वमसि लोकस्य स्रष्टा संहारकस्तथा।

          अध्यक्षश्चानुमन्ता च गुणमायासमावृत: ।।३।।

3. ஏகஸ்த்வமஸி லோகஸ்ய ஸ்ரஷ்டா ஸம்ஹாரகஸ்‌ ததா₂ ।

அத்‌₄யக்ஷஶ்சாநுமந்தா ச கு₃ணமாயாஸமாவ்ருத:।।

________________________________________________________________________

3. பதவுரை:– லோகஸ்ய–-எல்லா உலகங்களையும்‌, ஸ்ரஷ்டா–ஸ்ருஷ்டித்தவன்‌, த்வம்‌ ஏக: ௮ஸி–(ஸஹாயாகந்தரத்தை எதிர்பாராத) நீ ஒருவனேயாகிறாய்‌; ததா₂–அப்‌படியே, ஸம்ஹாரக:–ஸம்ஹரிப்பவனும்‌ (நீ ஒருவனே); அத்‌₄ யக்ஷஶ்ச–ரக்ஷிப்பதற்குக்‌ காலத்தை எதிர்பார்த்திருப்பவனாகவும்‌. அநுமந்தா ச–(ப₃ந்த₄த்தைத்‌ தரும்‌ கர்மங்களில்‌ ஈடுபடுபவனைத்‌ தடுக்காமல்‌) அனுமதிப்பவனாகவும்‌. கு₃ணமாயாஸமாவ்ருத:–ஸத்வரஜஸ்தமோ கு₃ணங்களுடன்‌ கூடிய ப்ரக்ருதியால்‌ மறைக்கப்பட்டவனாகவும்‌ இருக்கிறாய்‌.

அவ:–(ஏகஸ்த்வமஸீத்யாதி₃) கீழ்‌ இரண்டு ஶ்லோகத்‌தாலே ப்ராப்யப்ராபகங்களைச்‌ சொல்லிற்றாய்‌, அந்த உபாய ஸ்வீகாரத்துக்கு ௮டியான ஶரண்யதையைச்‌ சொல்லுகிறது மேலில்‌ ஶ்லோகங்கள்‌. அதில்‌ இந்த ஶ்லோகத்‌தில்‌, அநந்தரம்‌ ஶரண்யதைக்கு உறுப்பாக அவனுடைய ஜக₃த்காரணத்வப்ரயுக்தமான ஸர்வஜ்ஞத்வாதி₃ மஹாகு₃ணங்களைச்‌ சொல்லுகிறது, 42. “कारणन्तु ध्येय:” (காரணந்து த்‌₄யேய:) என்கிறபடியே உபாஸ்யம்‌ ஜக₃த்காரணவஸ்துவானவோபாதி ஶரண்யமும்‌ ஜக₃த்காரணவஸ்‌துவேயிறே.

ப்ரமாணம்:

காரணந்து த்₄யேய: (அத₂ர்வஶிகை₂)

[காரணவஸ்துவே தியானிக்கத்தக்கது.]

எங்ஙனேயென்னில்‌: 43. “यो ब्रह्माणं विदधाति पूर्वं यो वै वेदांश्च प्रहिणोति तस्मै” (யோ ப்‌₃ரஹ்மாணம்‌ வித₃தா₄தி பூர்வம்‌ யோ வை வேதா₃ம்ஶ்ச ப்ரஹிணோதி தஸ்மை) என்று ஜக₃த்காரணவஸ்துவைச்‌ சொல்லி,  43. “मुमुक्षुर्वै शरणमहं प्रपद्ये” (முமுக்ஷுர்வை ஶரணமஹம்‌ ப்ரபத்‌₃யே) என்று மோக்ஷஸித்‌₃தி₄க்காக அவன்‌ திருவடிகளில்‌ பண்ணும்‌ ப்ரபத்தியை ஸோபாநமாக விதி₄த்ததிறே.

ப்ரமாணம்:

யோ ப்₃ரஹ்மாணம் வித₃தா₄தி பூர்வம்

                   யோ வை வேதா₃ம்ஶ்ச ப்ரஹிணோதி தஸ்மை ।

          தம் ஹ தே₃வமாத்மபு₃த்₃தி₄ ப்ரஸாத₃ம்

                   முமுக்ஷுர்வை ஶரணமஹம் ப்ரபத்₃யே ।।  (ஶ்வே 6-18)

[எவன் பிரமனை முன் படைத்தானோ, எவன் வேத₃ங்களையும் அவனுக்கு உபதே₃ஶித்தானோ, அப்படிப்பட்ட தே₃வனும், தன் விஷயமான ஞானத்தை ப்ரகாஶிப்பிப்பவனுமான பரமபுருஷனை, மோக்ஷமடைய விரும்பும் நான் ஶரணமடைகிறேன்.]

வ்யா:–(லோகஸ்ய ஸ்ரஷ்டா த்வம்‌ ஏக: அஸி) “லோக ஶப்‌₃த₃த்தாலே, “லோக்யத இதி லோக:” என்கிற வ்யுத்‌பத்தியால்‌ ப்ரத்யக்ஷஸித்‌₃த₄மாயும்‌, ஶ்ருதிஸித்‌₃த₄முமாயுள்ள ஸகலபதா₃ர்த்த₂ங்களுக்கும்‌ ஸ்ரஷ்டாவென்கை. “த்வம்‌” என்கிற ஏகவசனத்தாலே ஸ்ரஷ்ட்ரந்தரவ்யா வ்ருத்தியைச்‌ சொல்லுகிறது, 44. “आकाशाद्वायुः।वायोरग्नि:।अग्नेराप:।अद्भ्य: पृथिवी।” (ஆகாஶாத்‌₃வாயு:। வாயோரக்₃நி:। அக்‌₃நேராப:। அத்₃ப்₄ய: ப்ருதி₂வீ।) என்று ௮சேதனங்களுக்கும்‌,

ப்ரமாணம்:

ஆகாஶாத்‌ வாயு: । வாயோரக்‌₃நி: ।

அக்‌₃நேராப: । அத்₃ப்‌₄ய: ப்ருதி₂வீ । (ஸுபா₃லோபநிஷத்-1)

[ஆகாஶத்திலிருந்து வாயு உண்டாயிற்று; வாயுவிலிருந்து அக்₃நி உண்டாயிற்று; அக்₃நியிலிருந்து ஜலம்‌ உண்டாயிற்று; ஜலத்திலிருந்து பூ₄மி உண்டாயிற்று.]

45. “ब्रह्माऽसृजत्” (ப்‌₃ரஹ்மாऽஸ்ருஜத்‌) இத்‌யாதி₃களிலே சேதனர்க்கும்‌ ஶ்ருதிஸ்ம்ருதிகளிலே கர்த்‌ருத்வம்‌ சொல்லாகிற்க, ஈஶ்வரனே ஸர்வஸ்ரஷ்டா என்றபடியென்‌?

ப்ரமாணம்:

ப்₃ரஹ்மா ஸ்ருஜத்யாதி₃காலே மரீசி ப்ரமுகா₂ஸ்‌ தத: ।

உத்பாத₃யந்த்யபத்யாநி ஜந்தவஶ்ச ப்ரதிக்ஷணம்‌ ।।  (வி.பு. 1-22-35)

[பிரமன்‌ ஆதி₃காலத்தில்‌ ஸ்ருஷ்டி செய்கிறான்‌; பிறகு மரீசி மூதலியவர்களும்‌, எல்லா ஜந்துக்களும்‌ மக்களை க்ஷணந்தோறும்‌ உண்டுபண்ணுகின்‌றனர்‌.]

என்னில்‌: சேதநாசேதநஶரீரியானவன்‌ ஸர்வ ஸ்ரஷ்டாவாகையால்‌ ஸர்வஸ்ரஷ்டா ஈஶ்வரனே, 46.“स्वात् शरीरात् सिसृक्षुर्विविधा: प्रजा:” (ஸ்வாத்‌ ஶரீராத்‌ ஸிஸ்‌ருக்ஷுர்‌ விவிதா₄: ப்ரஜா:) என்று மனு.

ப்ரமாணம்:

ஸோऽபி₄த்‌₄யாய ஶரீராத்‌ ஸ்வாத்‌ ஸிஸ்ருக்ஷுர்‌ விவிதா₄: ப்ரஜா: ।

அப ஏவ ஸஸர்ஜாதெள₃ தாஸு பீ₃ஜமவாஸ்ருஜத்‌  ।। (மனு 1-8)

[அந்தப்‌ பரமாத்மா தம்முடைய ஶரீரத்தினின்றும்‌ பல வித₄மான ப்ரஜைகளை ஸ்ருஷ்டி செய்ய விருப்பமுள்ளவராய்‌ ஸங்கல்பித்து, முதலில்‌ நீரையே ஸ்ருஷ்டித்தார்‌; அந்த ஜலத்தில்‌ (தன்‌ ஶக்தியாகிய) விதையை விதைத்தார்‌.]

47. “स एव सृज्यस्स च सर्गकर्ता, स एव पात्यत्ति च पाल्यते च । ब्रह्माद्यवस्थाभिरशेषमूर्तिर्विष्णुर्वरिष्ठो वरदो वरेण्य:॥” (ஸ ஏவ ஸ்ருஜ்யஸ்ஸ ச ஸர்க்க₃கர்த்தா ஸ ஏவ பாத்யத்தி ச பால்யதே ச । ப்‌₃ரஹ்மாத்‌₃யவஸ்தா₂பி₄ர ஶேஷமூர்த்திர்‌ விஷ்ணுர்‌ வரிஷ்டோ₂ வரதோ₃ வரேண்ய:।।) இதி பராஶர:.

ப்ரமாணம்: (வி.பு. 1-2-70)

[ஸ்ருஷ்டி செய்யப்படுபவனும்‌ அவனே; பிரமன்‌ முதலிய அவஸ்தை₂களால்‌ ஸ்ருஷ்டி செய்பவனும்‌ அவனே; அவனே (உலகை) ரக்ஷிக்கிறான்‌; (உலகை) விழுங்குகிறான்‌; அவனே காப்பாற்றப்படுகிறான்‌. எல்லாவற்றையும்‌ ஶரீரமாகக்‌ கொண்ட விஷ்ணுவே மேலானவன்‌; வரங்களைத்‌ தருபவன்‌; வரிக்கத்தகுந்தவன்‌.]

48. “तदभिध्यानादेव तु तल्लिङ्गात् स:” (தத₃பி₄த்‌₄யாநாதே₃வ து தல்லிங்கா₃த்‌ ஸ:) இதி ஸூத்ரம்‌, ‘ஏக’ பத₃த்தாலே ஸஹாயாந்தரநிரபேக்ஷதையைச்‌ சொல்லுகிறது,

ப்ரமாணம்: (ப்₃ரஹ்ம ஸூத்ரம் 2-3-14)

[(மஹதா₃தி₃ வஸ்துக்களுக்கும்‌) புருஷோத்தமனே (காரணம்‌); அவனுடைய ஸங்கல்பரூபமான அந்த அடையாளத்தாலே.]

18. “एकाकी न रमेत ” (ஏகாகீ ந ரமேத) என்று இழவு தன்னதானபடி சொல்லுகிறது.

ப்ரமாணம்: (மஹோபனிஷத்)

[(ப்ரளய காலத்தில்) ஒருவராயிருந்த அந்த நாராயணன் ஆனந்த₃த்தை அடையவில்லை.]

17. “बहु स्यां प्रजायेय” (ப₃ஹுஸ்யாம்‌ ப்ரஜாயேய) என்று இவனுடைய ப்ரயோஜனமும்‌ அபி₄மானமும்‌ தன்னதென்கிறது.

ப்ரமாணம்:

ததை₃க்ஷத ப₃ஹுஸ்யாம் ப்ரஜாயேயேதி தத்தேஜோऽஸ்ருஜத । (சா₂ந். உப. 6-2-3)

[அந்த பரப்₃ரஹ்மம் ‘(நானே) பலவாக ஆகக்கடவேன்’ என்று ஸங்கல்பித்தது; அது தேஜஸ்ஸை ஸ்ருஷ்டிசெய்தது.]

49. “एकमेवाद्वितीयं” (ஏகமேவாத்‌₃விதீயம்‌) என்று ஸஹகாரிநகைரபேக்ஷ்யம்‌ சொல்லுகிறது.

ப்ரமாணம்:

ஸதே₃வ ஸோம்யேத₃மக்₃ர ஆஸீதே₃கமேவாத்₃விதீயம் (சா₂ந். உப. 6-2-1)

[குழந்தாய்! (நாமரூபங்களுடன் காணப்படும்) இந்த உலகம் ப்ரளயகாலத்தில் (நாமரூபங்கள் இல்லாமையால்) ஒன்றாகவும், (தன்னைப்போல் வேறொன்றில்லாததால்) இரண்டற்றதாகவுமிருந்த ‘ஸத்‘ எனப்படும் ப்₃ரஹ்மமாகவே இருந்தது.]

இந்த ஸஹாயாந்தரநைரபேக்ஷ்யந்தன்னை “தனி மாப்புகழே எஞ்ஞான்றும்‌” (திருவாய். 8-10-7) என்கிற பாட்டிலே ஆழ்வார்‌ அருளிச்செய்தாரிறே. இத்தால்‌ அர்த்தி₂த்வரிரபேக்ஷமாக இவற்றை உண்டாக்கினவன்‌, அர்த்தி₂த்வமும்‌ உண்டானால்‌ ரக்ஷிக்கச்‌ சொல்லவேண்டாவிறே என்கை. சரமஶ்லோகத்தில்‌ ஏகபத₃ம்‌ உபாயநைரபேக்ஷ்யத்தைச்‌ சொல்லுகிறது. இந்த ஏகபத₃ம்‌ உத்பாத₃கத்வத்தில்‌ நைரபேக்ஷ்‌யத்தைச்‌ சொல்லுகிறது. (ததா₂ ஸம்ஹாரக:) ஸ்ருஷ்டியோபாதியும்‌ ஹிதகாமனாய்‌ ஸம்ஹரிக்கிறாய்‌ நீ ஒருவனுமேயன்றோ. புருஷார்த்தோ₂பயோகி₃யாக ஶரீரத்தைதக்‌கொடுக்க, இத்தைக்கொண்டு பரஹிம்ஸாதி₃களிலே இழிந்து அதிப்ரவ்ருத்தனாயத்‌ தன்னை நஶிப்பித்துக்கொள்ளுமளவிலே, அந்த ஶரீரத்தையும்‌ அழியச்செய்கை ஹிதமேயிறே. இத்தாலும்‌ ஶரண்யதையைச்‌ சொல்லுகிறது, இவன்‌ தன்னை இவன்‌ கையில்‌ காட்டிக்கொடாமையால்‌, (அத்₄யக்ஷஸ்ச) “ஸ்ருஷ்டிப்ரயோஜனமான மோக்ஷருசி இவர்‌களுக்கு உண்டாகவற்றே?” என்று அவஸரப்ரதீக்ஷனாயிருக்கிறபடியைச்‌ சொல்லுகிறது. “ஆள்‌ பார்த்து உழி தருவாய்‌ கண்டுகொள்‌” (நான்.திருவ-60) என்னக்கடவதிறே. “புருஷார்த்த₂ ஸாத₄னமான ஸ்வஶரீரங்கொண்டு புருஷார்த்த₂த்தில்‌ இழிகையன்‌றிக்கே, ஸ்ருஷ்டிஸம்ஹாரத்துக்கே விஷயமாவதே இவை” என்று இவற்றினுடைய அனர்த்‌த₂த்தை அனுஸந்தி₄த்திருக்கிறபடியைச்‌ சொல்லுகிறதென்றுமாம்‌. 32. “व्यसनेषु मनुष्याणां भृशं भवति दुःखितः ” (வ்யஸநேஷு மநுஷ்யாணாம்‌ ப்‌₄ருஶம்‌ ப₄வதி து₃க்கித:) என்னக்கடவதிறே.

ப்ரமாணம்:

வ்யஸநேஷு மநுஷ்யாணாம் ப்₄ருஶம் ப₄வதி து₃:க்கி₂த: ।

        உத்ஸவேஷு ச ஸர்வேஷு பிதேவ பரிதுஷ்யதி  ।। (ரா.அ. 2-40)

[(ராமன்) மனுஷ்யர்களுடைய து₃க்க₂ங்களில், (அவர்களைக் காட்டிலும்) அதி₄கமாக துன்புறுகிறான். (அவர்களுடைய) எல்லா உத்ஸவங்களிலும் தந்தையைப்போல் ஆனந்த₃ப்படுகிறான்.]

இப்படியிருக்கிறவன்‌ புருஷார்த்‌த₂த்தை அபேக்ஷித்தால்‌ ரக்ஷிக்கச்‌ சொல்ல வேண்டாவிறே. (அநுமந்தா ச) விஷயாந்தரங்களில்‌ ப்ராவண்யத்தால்‌ தத்ஸாத₄னமான ப₃ந்த₄ககர்மங்களிலே ப்ரவர்த்தியாகின்றாலும்‌ அங்கண்ணனாய்க்கொண்டு நிஷேதி₄க்கமாட்டாதே நிற்கும்‌. எத்தாலே யென்னில்‌: “க்ஷுத்₃ர ப்ரயோஜனத்துக்காகவாகிலும்‌ நம்‌ பக்கலிலே வரப்பெற்‌றோம்‌; ஸர்வஶக்தியான நாம்‌ உளோமிறே; இடம்‌ வந்த விடத்திலே ரக்ஷிக்கிறோம்‌” என்னும்‌ நினைவாலே, ‘இப்படி வத்ஸலனானவன்‌ இத்தலை இசைந்தால்‌ ஹிதகாமனென்னுமிடம்‌ சொல்லவேணுமோ?’ என்று கருத்து. (கு₃ணமாயா ஸமாவ்ருத:) ‘இப்படி இவர்கள்‌ ப₃ஹிர்முக₂ராகைக்கு அடியென்‌*”? என்னில்‌: கு₃ணமயியான மாயையால்‌ மறைக்கப்படுகையாலே. 50. “भगवत्स्वरूपतिरो धानकरीं ” (ப₄க₃வத்ஸ்வரூபதிரோதா₄நகரீம்‌) என்கிறபடியே இச்சேதனனை மாயை மறைக்கையால்‌ ௮வனையும்‌ மறைத்ததாமிறே.

ப்ரமாணம்:

ப₄க₃வத்ஸ்வரூப திரோதா₄நகரீம்‌ (ஶரணாக₃தி க₃த்₃யம் -12)

[ப₄க₃வத்ஸ்வரூபத்தை மறைப்பதான (ப்ரக்ருதியை).]

தன்‌ உடைமையான இவன்‌ கு₃ணவஶ்யனாய்‌, ‘பொய்ந்நின்ற ஞான’த்திலே (திருவிருத்தம்‌-1) கலங்கினால்‌, இக்கு₃ணஸம்‌ப₃ந்த₄மின்‌ றிக்கே ஸர்வஜ்ஞனானவனே ஶரண்‌யனாகவேணும்‌ என்று கருத்து, 51. “सत्त्वादयो न सन्तीशे यत्र प्राकृतागुणाः” (ஸத்தவாத₃யோ ந ஸந்தீஶே யத்ர ச ப்ராக்‌ருதா கு₃ணா:) என்னக்கடவதிறே.

ப்ரமாணம்:

ஸத்த்வாத₃யோ ந ஸந்தீஶே யத்ர ச ப்ராக்ருதா கு₃ணா: ।

ஸ ஶுத்‌₃த₄ஸ்‌ ஸர்வஶுத்‌₃தே₄ப்‌₄ய: புமாநாத்‌₃ய: ப்ரஸீத₃து ।। (வி.பு. 1-9-44)

[எந்த ஈஶனிடத்தில்‌ ப்ராக்ருதகு₃ணங்களான ஸத்வ, ரஜஸ்‌ தமோகு₃ணங்கள்‌ இல்லையோ, ஶுத்₃த₄ர்களான எல்‌லோரையும்விட ஶுத்₃த₄னான ௮ந்த ஆதி₃புருஷன்‌ உகக்‌தருளுவானாக.]

முதல்‌ ஸ்லோகம்‌ ஸர்வஸங்க்₃ரஹமானபோது, இஶ்லோகம்‌ “விஶ்வபா₄வந” என்கிற பத₃த்தினுடைய விவரணமாகிறது.   ஜநிஸ்தி₂திலயங்களுக்கு ஆஶ்ரயமாகையும்‌ ஸஹகாரிநைரபேக்ஷ்யமுமிறே ப₄க₃வல்லக்ஷணம்‌ ;  அது இஶ்லோகத்தில்‌ சொல்லுகிறது. 3.

संसारसागरं घोरमनन्तक्लेशभाजनाम्।

त्वामेव शरणं प्राप्य निस्तरन्ति मनीषिणः ॥ ४॥

 

4. ஸம்ஸாரஸாக₃ரம்‌ கோ₄ரமநந்தக்லேஶபா₄ஜநம்‌ ।

த்வாமேவ ஶரணம்‌ ப்ராப்ய நிஸ்தரந்தி மநீஷிண: ॥

_______________________________________________________________________

4. பதவுரை:– மநீஷிண:–மனஸ்ஸை ஜயித்திருப்பவர்கள்‌, த்வாமேவ–உன்னையே, ஶரணம்‌–உபாயமாக, ப்ராப்ய — அடைந்து, அநந்தக்லேஶ பா₄ஜநம்‌–கணக்கற்ற து₃:க்க₂ங்களுக்குப்‌ பிறப்பிடமாய்‌, கோ₄ரம்‌–மிகக்கொடிதாயிருக்கும்‌, ஸம்ஸாரஸாக₃ரம்‌–ஸம்ஸாரமாகிய ஸமுத்₃ரத்தை, நிஸ்தரந்தி–தாண்டுகிறார்கள்‌.

அவ:–(ஸம்ஸாரஸாக₃ரமித்யாதி₃) கீழ்ச்சொன்ன ப₄க₃வத்காரணத்வம்‌, 42. “कारणन्तु ध्येयः” (காரணந்து த்‌₄யேய:) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

காரணந்து த்₄யேய: (அத₂ர்வஶிகை₂)

[காரணவஸ்துவே தியானிக்கத்தக்கது.]

43. “यो ब्रह्माणं विदधाति पूर्वं” (யோ ப்₃ரஹ்மாணம்‌ வித₃தா₄தி பூர்வம்‌) என்றும்‌, 43. “मुमुक्षुर्वै शरणमहं प्रपद्ये ” (முமுக்ஷுர்வை ஶரணமஹம்‌ ப்ரபத்₃யே) என்றும்‌

ப்ரமாணம்:

யோ ப்₃ரஹ்மாணம் வித₃தா₄தி பூர்வம்

                   யோ வை வேதா₃ம்ஶ்ச ப்ரஹிணோதி தஸ்மை ।

          தம் ஹ தே₃வமாத்மபு₃த்₃தி₄ ப்ரஸாத₃ம்

                   முமுக்ஷுர்வை ஶரணமஹம் ப்ரபத்₃யே ।।  (ஶ்வே 6-18)

[எவன் பிரமனை முன் படைத்தானோ, எவன் வேத₃ங்களையும் அவனுக்கு உபதே₃ஶித்தானோ, அப்படிப்பட்ட தே₃வனும், தன் விஷயமான ஞானத்தை ப்ரகாஶிப்பிப்பவனுமான பரமபுருஷனை, மோக்ஷமடைய விரும்பும் நான் ஶரணமடைகிறேன்.]

உபாஸனத்துக்கும்‌ ஸாதா₄ரணமாகையாலும்‌, ப்ரபத்தி உபாஸனத்துக்கு அங்க₃மாவதொழிய ஸ்வதந்த்ரோபாயமென்‌கைக்கு அனுஷ்டா₂னமுண்டோ? என்ன: “ஸ்ருஷ்டியில்‌ கர்மீப₄வித்தவர்களிலே தந்தாமுடைய மனஸ்ஸுக்கு நிர்‌வாஹகராயிருப்பார்‌ சிலர்‌ உன்னையே உபாயமாகப்பற்றி ஸம்ஸாரத்தைக்‌ கடவா நிற்பார்கள்‌” என்கிறது. இத்தால்‌ “ப்‌ரபத்திக்கு ப்ரமாணப்ரஸித்‌₃தி₄யேயன்று உள்ளது; ஶிஷ்டாசாரமும்‌ உண்டு” என்கிறது.

வ்யா:–ஸம்ஸாரமாகிறது:– அவித்‌₃யா கர்ம வாஸநாருசி ப்ரக்ருதிஸம்ப₃ந்த₄ங்களும்‌, ஷட்‌₃பா₄வவிகாரங்களும்‌, புத்ர மித்ர களத்ராதி₃களும்‌ தத்கார்யமாகையாலே ஸம்‌ஸாரஶப்‌₃த₃வாச்யங்களாகிற இத்தனை. 26. “जन्मसंसारबन्धनात्–मुच्यते” (ஜந்மஸம்ஸாரப₃ந்த₄நாத்‌–முச்யதே)

ப்ரமாணம்:

கிம்‌ ஜபந்‌ முச்யதே ஜந்துர்‌ ஜந்மஸம்ஸாரப₃ந்த₄நாத்‌ ।

(விஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமாத்₄யாயம்)

[ஜந்துவானவன்‌ எதை ஜபிப்பதினால்‌ ஜன்மஸம்ஸாரங்‌களாகிற கட்டுகளிலிருந்து விடுபடுகிறான்‌ ?]

என்று ஜன்மாதி₃களைக்‌ கார்ய வர்க்க₃ங்களாகவும்‌, அவித்‌₃யாதி₃களைக்‌ காரணவர்க்க₃மாகவும்‌ சொல்லிற்றிறே, பரிச்சே₂தி₃க்கவொண்ணாமையாலும்‌, தன்பக்கல்‌ இழிந்தாரைக்‌ கொண்டு இழியுமதாகையாலும்‌, புகலாமித்தனை போக்கி, புக்கால்‌ தந்தாமால்‌ கரையேறவொண்ணாமையாலும்‌, இத்தை ஸாக₃ரமாக நிரூபிக்கிறது. (கோ₄ரம்‌) கொடிதாயிருக்கை. அதாகிறது:–ஸர்வர்க்கும்‌ து₃:க்க₂மென்று மீளலாம்‌ நரகாதி₃களைப்போலன்‌றிக்கே, ஆத்மாவுக்கு விநாஶஹேதுவாய்‌ இருக்கச்செய்தேயும்‌ ‘இன்னமுதெனத்‌ தோன்றி’ (திருவாய்‌ 7.1-8)  என்று முகப்பிலே ஆகர்ஷகமாயிருக்கும்‌ தன்‌மையை உடைத்தாயிருக்கை, அஹங்காரஸித்‌₃தி₄க்கும்‌ விஷயாந்தர போ₄க₃த்திற்கும்‌ ஸம்ஸாரிகள்‌ உபாயானுஷ்‌டா2னம்‌ பண்ணுகிறார்களிறே. (அநந்தக்லேஶபா₄ஜநம்‌) தாபத்ரயது₃:க்க₂த்தாலே தொகையற்ற க்லேஶத்துக்கெல்லாம்‌ உத்பத்திஸ்தா₂னமாயிருக்கை. “நலமந்தமில்லதோர்‌ நாடு” (திருவாய்‌ 2.8.4) என்று ஓரு தேஶ விஶேஷத்தில்‌ ஸுக₂த்திற்கு முடிவில்லாதாப்போலே, இதில்‌ து₃:க்க₂த்துக்கு முடிவில்லை என்கை, (த்வாமேவ ஶரணம்‌ ப்ராப்ய) தாரதம்யத்தை உடைத்தான ஸம்ஸாரத்தினுடைய கொடுமை சொல்‌லிற்று கீழ்‌; இத்தைக்‌ கடப்பிக்கும்‌ உபாயத்தினுடைய ஸெளலப்‌₄யததைச்‌ சொல்லுகிறது. (த்வாம்‌) “ஏகஸ்த்வமஸி” என்கிற ஶ்லோகத்தில்‌ ஜக₃த்காரணத்வப்ரயுக்தமான மஹாகு₃ணங்களை உடைய உன்னை. அவதா₄ரணத்தாலே-ஜக₃த்ஸ்ருஷ்டியில்‌ ஸஹாயாந்தரநைரபேக்ஷ்யம்போல, உபாயபா₄வத்திலும்‌ ஸஹகாரிஸாபேக்ஷனல்லனென்கிறது.

52. “त्वमेवोपायभूतो मे भव” (த்வமேவோபாயபூ₄தோ மே ப₄வ) என்கிற இதினுடைய உபப்‌₃ரும்ஹணமான ஶாஸ்த்‌ரத்திலும்‌ இந்த நைரபேக்ஷ்யம்‌ உக்தமிறே.

ப்ரமாணம்:

அஹமஸ்ம்யபராதா₄நாமாலயோऽகிஞ்சநோऽக₃தி: ।

          த்வமேவோபாயபூ₄தோ மே ப₄வதி ப்ரார்த்த₂நாமதி: ।।

          ஶரணாக₃திரித்யுக்தா ஸா தே₃வேऽஸ்மிந் ப்ரயுஜ்யதாம் ।।

(அஹிர்பு₃த்₄ந்ய ஸம்ஹிதை 37-30, 31)

[“நான் குற்றங்களுக்கு ஓர் இருப்பிடமாயிருக்கிறேன். (என்னை ரக்ஷித்துக்கொள்ள) ஒரு உபாயமுமற்றவனாயிருக்கிறேன். உன்னையொழிய வேறு க₃தியில்லாதவனாகயிருக்கிறேன். நீயே எனக்கு உபாயமாக ஆவாயாக” என்று ப்ரார்த்திக்கும் பு₃த்₃தி₄யே ஶரணாக₃தியெனப்படுகிறது. அது இந்த ப₄க₃வான் விஷயத்தில் செய்யப்படட்டும்.]

53. “मामेव ये प्रपद्यन्ते” (மாமேவ யே ப்ரபத்‌₃யந்தே) என்றிறே ஶரண்யன்‌ வார்த்தையும்‌. ஆசார்யஸேவையும்‌ இவ்வவதா₄ரணத்துக்குத்‌ தாத்பர்யமறிகை.

ப்ரமாணம்:

மாமேவ யே ப்ரபத்₃யந்தே மாயாமேதாம் தரந்தி தே (கீ₃தை 7-14)

[எவர்கள் என்னையே ஶரணமடைகிறார்களோ அவர்கள் இந்த ப்ரக்ருதியைத் தாண்டுகிறார்கள்.]

“ஶரணம்‌” என்று உபாஸனத்தை வ்யாவர்த்திக்கிறது. “வ்ரஜாமி ஶரணம்‌ தவ” என்கிறவிடத்திலே ‘வ்ரஜாமி’யினுடைய ஸ்தா₂னத்‌திலே “ப்ராப்ய” என்கிறது,–ப₄க₃வல்லாப₄த்தோபாதி உபாயபா₄வமும்‌ ஸுலப₄மென்று தோற்றுகைக்காக. “ஆறெனக்கு நின்‌ பாதமே சரணாகத்‌ தந்தொழிந்தாய்‌” (திருவாய்‌ 5-7-10) என்று இவ்வுபாயப்ரஸித்‌₃தி₄யை ப₄க₃வத்ப்ரஸாத₃ கார்யமாக ஆழ்வார்‌ அருளிச்செய்தாரிறே, (நிஸ்தரந்தி) உன்‌னாலே இத்தைக்‌ கடப்பார்கள்‌. (மநீஷிண🙂 “மநோஜேதார:–மநீஷிண:”; விஷயாந்தரப்ரவணமான மனஸ்ஸையும்‌, ஸாத₄நாந்தரப்ரவணமான மனஸ்ஸையும்‌ ஜயித்‌திருக்குமவர்கள்‌. 54. “संसारार्णवमग्नानां” (ஸம்ஸாரார்ணவ மக்‌₃நாநாம்‌) என்று ஶாஸ்த்ராந்தரத்திலே இத்தை உபப்‌₃ரும்ஹித்ததிறே.

ப்ரமாணம்:

ஸம்ஸாரார்ணவமக்‌₃நாநாம்‌ விஷயாக்ராந்தசேதஸாம்‌ ।

விஷ்ணுபோதம்‌ விநா நாந்யத்‌ கிஞ்சித₃ஸ்தி  பராயணம்‌ ।।

(விஷ்ணு த₄ர்மம் 1-59)

[ஸம்ஸாரமாகிற கடலில்‌ முழுகினவர்களும்‌, விஷயங்களினால்‌ சூழப்பட்ட மனத்தை உடையவர்களுமான மனிதர்‌களுக்கு, விஷ்ணுவாகிற ஓடத்தைத்‌ தவிர, (அக்கடலைக்‌கடக்க) மேலான ஸாத₄னம்‌ வேறு ஒன்றுமில்லை.]

முதல்‌ ஶ்லோகம்‌ ஸங்க்₃ரஹமான பக்ஷத்தில்‌, “நமஸ்தே’” என்கிற பத₃த்தைப்பற்றி உதிக்கிறது இஶ்லோகம்‌. இரண்டாம்‌ ஶ்லோகமும்‌ அதனுடைய அனுஷ்டா₂ன ப்ரகாரம்‌ சொல்லுகிறது. அதனுடைய ப்ராவண்யத்துக்காகப்‌ ப₂லபர்யந்தமான ஶிஷ்டாசாரம்‌ சொல்லுகிறது இஶ்லோகம்‌. 4.

न ते रूपं न चाकारो नायुधानि न चास्पदम्‌।

तथाऽपि पुरुषाकारो भक्तानां त्वं प्रकाशसे॥ ५॥

 

5. ந தே ரூபம்‌ ந சாகாரோ நாயுதா₄நி ந சாஸ்பத₃ம்‌ ।

ததா₂ऽபி புருஷாகாரோ ப₄க்தாநாம்‌ த்வம்‌ ப்ரகாஶஸே ।।

_______________________________________________________________5. பதவுரை:–ரூபம்‌–(உன்னுடைய) தி₃வ்யாத்மஸ்வரூபமானது, தே–-உனக்காக, ந–இராது; (ஸ்வதந்த்ரமான அது ஆஶ்ரிதர்களுக்காகப்‌ பரதந்த்ரமாகவும்‌ ஆகும்‌ என்று தாத்பர்யம்‌) ஆகார: ச–தி₃வ்யமங்க₃ளவிக்‌₃ரஹமும்‌, தே ந–உனக்காயிராது; ஆயுதா₄நி–தி₃வ்யாயுத₄ங்களும்‌, தே ந–உனக்காயிருக்கவில்லை; ஆஸ்பத₃ம்‌ ச–இருப்பிடமான வைகுண்ட₂ம்‌ முதலியவைகளும்‌, தே ந–உனக்காயிருக்கவில்லை; (இவையெல்லாம்‌ உன்‌ அடியார்களுக்காயிருக்கும்‌ என்று பொருள்‌) ப₄க்தாநாம்‌ த்வம்‌ — ப₄க்தர்களுடைய உடைமையான நீ, ததா₂பி— இப்படி ஆஶ்ரிதபரதந்த்ரமான ஸ்வரூப ரூப கு₃ண விபூ₄திகளை உடையனாயிருந்த போதிலும்‌, புருஷாகார: –புருஷஸுக்தத்தில்‌ சொல்லப்‌பட்ட ஸர்வாதி₄கனாயிருக்கும்‌ தன்மையுடன்‌, ப்ரகாஶஸே–விளங்குகிறாய்‌.

அவ:– (ந தே ரூபம்‌ இத்யாதி₃) “த்வாமேவ ஶரணம்‌ ப்ராப்ய நிஸ்தரந்தி’” என்று உன்னையே உபாயமாகப்பற்றி ஸம்ஸாரத்தைக்‌ கடக்குமவர்களுக்கு உன்னையும்‌, உன்‌ உடைமையையும்‌ அனுகூலமாக்கிவைப்புதி — என்கிறது இத்தால்‌. ஆஶ்ரிதர்‌ தங்களையும்‌, தங்கள்‌ உடைமையையும்‌ ஈஶ்வரனுக்கு ஆக்கிவைக்கிறது ஸ்வரூபத்தாலே; அவன்‌ தன்னையும்‌ தன்‌ உடைமையையும்‌ .அவர்களுக்கு ஆக்கிவைக்கிறது -வாத்ஸல்ய ஸெளஶீல்யாதி₃களாலே. ஆகையாலே, இத்தால்‌ வாத்ஸல்ய ஸெளஶீல்யாதி₃களைச்‌ சொல்லுகிறது. இத்தாலும்‌ ஶரண்யதையைச்‌ சொல்லுகிறது; கீழ்‌ “ஏகஸ்த்வமஸி ” என்கிற ஶ்லோகத்திற்‌ சொன்ன ஸ்வாமித்வ ஸெளலப்‌₄யங்களோபாதி வாத்ஸல்ய ஸௌஶீல்யங்களும்‌ ஶரண்யலக்ஷணமாகையாலே.

வ்யா:– (ந தே ரூபம்‌) “ரூபம்‌’” என்பது தி₃வ்யாத்ம ஸ்வரூபத்தைச்‌ சொல்லுகிறது; “ஆகார:” என்று தி₃வ்ய விக்₃ரஹத்தை மேலே சொல்லுகையாலே, ‘இஶ்லோகத்‌தால்‌ ஸ்வரூபாதி₃கள்‌ இவனுக்கு இல்லையென்கிறது எங்‌ஙனே?” என்னில்‌: ‘தே’ என்று நிர்த்தே₃ஶித்துவைத்து ஸ்வரூபாதி₃களை நிஷேதி₄க்கையாலே, நிஷேதி₄க்கிறது எவ்வாகாரத்தாலேயென்னில்‌, ஸ்வரூபாதி₃களாலே தேவர்‌ கொள்ளுவதொரு கார்யமில்லையென்று ஸ்வார்த்த₂த்தை நிஷேதி₄க்கிறது. (தே ரூபம்‌ ந தே) உன்னுடைய தி₃வ்‌யாத்மஸ்வரூபமும்‌ உனக்காயிராது. ஆஶ்ரிதரக்ஷணத்துக்கு அனுகூலமாயிருக்கில்‌, ஸ்வதந்த்ரமாயிருக்கிற அது பரதந்த்ரமாயிருக்கிலும்‌ இருக்கும்‌. 55. “मयि भृत्ये स्थिते देवानाज्ञापयत किं नृपै:” (மயி ப்‌₄ருத்யே ஸ்தி₂தே தே₃வாநாஜ்ஞாபயத கிம்‌ ந்ருபை:),

ப்ரமாணம்:

மயி ப்‌₄ருத்யே ஸ்தி₂தே தே₃வாநாஜ்ஞாபயத ௫ம்‌ ந்ருபை: । (வி.பு. 5-21-12)

[நான்‌ உங்களுக்கு தா₃ஸனாயிருக்கையில்‌, நீங்கள்‌ தே₃வர்‌களுக்கே ஆஜ்ஞையிடலாமே! அரசர்களைக்‌ கணிசிக்க வேண்டாவே.]

56. “किङ्करौ समुपस्थितौ” (கிங்கரெள ஸமுபஸ்தி₂தெள) என்று சொல்லக்கடவதிறே. ஸர்வநியந்தாவானவன்‌ ஒரு ஸம்ஸாரிக்குப்‌ புத்ரனானானிறே. இதிறே ஆஶ்ரிதார்த்த₂மான ஸ்வரூபாந்யதா₂பா₄வம்‌. இந்த ஸ்வரூப ஶப்‌₃த₃த்தாலே ஸ்வரூபாஶ்ரயமான ஜ்ஞானஶக்த்த்யாதி₃களையும்‌ உபலக்ஷிக்கிறது. எத்தாலேயென்னில்‌;

ப்ரமாணம்:

இமௌ ஸ்ம முநிஶார்தூ₃ல! கிங்கரௌ ஸமுபஸ்தி₂தௌ ।

          ஆஜ்ஞாபய யதே₂ஷ்டம் வை ஶாஸநம் கரவாவ கிம் ।।  (ரா.பா. 31-4)

[முநிஶ்ரேஷ்ட₂ரே! நாங்களிருவரும் (தேவரீருக்குக்) கைங்கர்யம் செய்பவர்களாக அருகில் இருக்கிறோம். (தேவரீருடைய) இஷ்டப்படி கட்டளையிடவேண்டும்; (தேவரீருடைய) எந்தக்கட்டளையை நாங்கள் செய்யவேண்டும்?]

இஶ்லோகத்தை விவரிக்கிற கூரத்தாழ்வான்‌ 57. “प्रवरगुणगणाश्च ज्ञानशक्यादयस्ते” (ப்ரவரகு₃ணக₃ணாஶ்ச ஜ்ஞாந ஶக்த்யாத₃யஸ்தே) என்றானிறே,

ப்ரமாணம்:

பரிஜநபரிப₄ர்ஹா பூ₄ஷணாந்யாயுதா₄நி

ப்ரவரகு₃ணக₃ணாஶ்ச ஜ்ஞாநஶக்த்யாத₃யஸ்தே ।

பரமபத₃மதா₂ண்டா₃ந்யாத்மதே₃ஹஸ்‌ ததா₂த்மா

வரத₃! ஸகலமேதத்‌ ஸம்‌ஶ்திதார்த்த₂ம்‌ சகர்த்த₂ ।। (வரத₃ராஜஸ்தவம் 63)

[வரதனே ! ( விஷ்வக்ஸேனர்‌. ஆதி₃ஶேஷன்‌ முதலிய ) பரிஜனங்களும்‌, (ச₂த்ரம்‌, சாமரம்‌ முதலிய) பரிச்ச₂த₃ங்‌களும்‌, ஆப₄ரணங்களும்‌, ஆயுத₄ங்களும்‌, ஜ்ஞானம்‌, ஶக்தி முதலிய அந்தச்‌ சிறந்த கு₃ணஸமூஹங்களும்‌, ஸ்ரீவைகுண்‌ட₂மும்‌, அண்ட₃ங்களும்‌, உன்னுடைய தி₃வ்யமங்க₃ள விக்‌₃ரஹமும்‌, தி₃வ்யாத்மஸ்வரூபமுமாகிய இவையெல்லாவற்றையும்‌ அடியவர்களுக்கு ஆக்கிவைத்தாய்‌.]

58. “यस्सर्वज्ञस्सर्ववित्” (யஸ்‌ ஸர்வஜ்ஞ்ஸ்‌ ஸர்வவித்‌) என்று ஶ்ருதிஸித்‌₃த₄மான ஸர்வஜ்ஞதையை உடையவன்‌, ஆஶ்ரிதார்த்த₂மாக

ப்ரமாணம்:

யஸ்‌ ஸர்வஜ்ஞஸ்‌ ஸர்வவித்‌ யஸ்ய ஜ்ஞாநமயம்‌ தப: । (முண்ட₃கோபநிஷத் 1-1-10)

[எந்தப்‌ பரமாதமாவானவன்‌, எல்லா வஸ்துக்களுடைய ஸ்வரூபத்தையும்‌, ஸ்வபா₄வங்களையும்‌ அறிகிறானோ, எவனுடைய ஸங்கல்பமானது ஞானமயமாயிருக்கிறதோ…]

59. “अविज्ञाता” (அவிஜ்ஞாதா) என்று அஜ்ஞனுமாய்‌, ஆயுத₄ம்‌ எடேனென்று ஆயுத₄மெடுத்து அஸத்யஸங்கல்பனானானிறே.

ப்ரமாணம்:

அவிஜ்ஞாதா ஸஹஸ்ராம்ஶு: (ஸஹஸ்ரநாமம்)

[(அடியார்களின் தோ₃ஷங்களைக் காண்பதில்) ஞானமற்றவனாயிருப்பவன். (அடியார்களின் நன்மைகளைக் காண்பதில்) அளவற்ற ஞானமுடையவனாயிருப்பவன்.]

60.“अनन्याधघीनत्वं तव किल जगुर्वैदिकगिरः पराधीनं त्वां तु प्रणतपरतन्त्रं मनुमहे।उपालंभोऽयं भो: श्रयति बत सार्वज्ञमपि ते यतो दोषं भक्तेष्विह वरद! नैवाकलयसि।।” (அநந்யாதீ₄நத்வம்‌ தவ கில ஜகு₃ர்‌ வைதி₃ககி₃ர: பராதீ₄நம்‌ த்வாம்‌ து ப்ரணதபரதந்தரம்‌ மநுமஹே ।உபாலம்போ₄ऽயம்‌ போ₄: ஶ்ரயதி ப₃த ஸார்வஜ்ஞ்யமபி தே யதோ தோ₃ஷம்‌ ப₄க்தேஷ்விஹ வரத₃! நைவாகலயஸி।।) என்று ஆழ்வானும்‌ ஆஶ்ரிதவிஷயத்தில்‌ பாரதந்தர்யத்தையும்‌, தத்₃க₃ததோ₃ஷத்தில்‌ அஜ்ஞதையையும்‌ சொன்னானிறே.

ப்ரமாணம்:

அநந்யாதீ₄நத்வம் தவ கில ஜகு₃ர் வைதி₃ககி₃ர:

                   பராதீ₄நம் த்வாம் து ப்ரணதபரதந்த்ரம் மநுமஹே ।

          உபாலம்போ₄ऽயம் போ₄: ஶ்ரயதி ப₃த ஸார்வஜ்ஞ்யமபி தே

                   யதோ தோ₃ஷம் ப₄க்தேஷ்விஹ வரத₃ நைவாகலயஸி  ।।

(வரத₃ராஜஸ்தவம் 20)

[வரத₃னே! வேத₃வாக்கியங்கள் உனக்குப் பிறர்க்கு வஶப்பட்டிராமையாகிய ஸ்வாதந்த்ரியத்தைப் பேசியுள்ளன; நாங்களோவென்னில் அடியவர்களுக்கு ஆட்பட்டவனான உன்னைப் பரதந்திரனாகவே நினைக்கிறோம். இம்மாதிரியான நிந்தை₃ உன்னுடைய ஸர்வஜ்ஞத்வத்தையும் பற்றுகிறது; ஆஶ்சர்யம்! ஏனெனில், இவ்வுலகிலுள்ள ப₄க்தர்களிடத்தில் நீ குற்றத்தைச் சிறிதும் பார்க்கிறாயில்லையன்றோ.]

* தி₃வ்யவிக்ரஹமும்‌ [(ந சாகார:) என்னும்‌, ப்ரதீகம்‌ விடப்பட்டுள்ளது] ஆஶ்ரிதரக்ஷணத்துக்கு அனுகூலமான ப்ரகாரத்தை உடைத்தாயிருக்கும்‌; பரமபத₃த்தில்‌ நித்ய ஸூரிகளுக்கு போ₄க₃யோக்‌₃யமாயிருக்கும்‌; வ்யூஹங்களில்‌ வந்தால்‌ ஶ்வேதத்‌₃வீப வாஸிகளுக்கு போ₄க₃யோக்‌₃யமாயிருக்கும்‌; ப்‌₃ரஹ்மாதி₃களுக்கு ஆஶ்ரயணீயமாயிருக்கும்‌; விப₄வங்‌களில்‌ வந்தால்‌ ௮தீந்த்‌₃ரியமான விக்‌₃ரஹத்தை ஸாது₄பரித்ராணார்த்த₂மாக இந்த்‌₃ரியகோ₃சரமாக்கி அனுப₄விப்‌பிக்கப்பார்த்தால்‌ அனுப₄விக்கலாயிருக்கும்‌: இந்த “ஆகார” ஶப்‌₃த₃த்தாலே ஆகாராஶ்ரயமான தி₃வ்யாப₄ரணங்களையும்‌ உபலக்ஷிக்கிறது. 57.“भूषणान्यायुधानि” (பூ₄ஷணாகந்யாயுதா₄நி) என்றானிறே ஆழ்வானும்‌.

ப்ரமாணம்:

பரிஜநபரிப₄ர்ஹா பூ₄ஷணாந்யாயுதா₄நி

ப்ரவரகு₃ணக₃ணாஶ்ச ஜ்ஞாநஶக்த்யாத₃யஸ்தே ।

பரமபத₃மதா₂ண்டா₃ந்யாத்மதே₃ஹஸ்‌ ததா₂த்மா

வரத₃! ஸகலமேதத்‌ ஸம்‌ஶ்திதார்த்த₂ம்‌ சகர்த்த₂ ।। (வரத₃ராஜஸ்தவம் 63)

[வரதனே ! ( விஷ்வக்ஸேனர்‌. ஆதி₃ஶேஷன்‌ முதலிய ) பரிஜனங்களும்‌, (ச₂த்ரம்‌, சாமரம்‌ முதலிய) பரிச்ச₂த₃ங்‌களும்‌, ஆப₄ரணங்களும்‌, ஆயுத₄ங்களும்‌, ஜ்ஞானம்‌, ஶக்தி முதலிய அந்தச்‌ சிறந்த கு₃ணஸமூஹங்களும்‌, ஸ்ரீவைகுண்‌ட₂மும்‌, அண்ட₃ங்களும்‌, உன்னுடைய தி₃வ்யமங்க₃ள விக்‌₃ரஹமும்‌, தி₃வ்யாத்மஸ்வரூபமுமாகிய இவையெல்லாவற்றையும்‌ அடியவர்களுக்கு ஆக்கிவைத்தாய்‌.]

61. “वस्त्राण्याभरणानि च। तं विना कैकयीपुत्रं भरतं धर्मचारिणम्‌।।”(வஸ்த்ராண்யாப₄ரணாநி ச। தம் விநா கைகயீபுத்ரம் ப₄ரதம் த₄ர்மசாரிணம்।।) என்றவையும்‌ ஆஶ்ரிதார்த்த₂மாயிறே இருப்பது.

ப்ரமாணம்:

ந மே ஸ்நாநம்‌ ப₃ஹுமதம்‌ வஸ்த்ராண்யாப₄ரணாநி ச । `

தம்‌ விநா கைகயீபுத்ரம்‌ ப₄ரதம்‌ த₃ர்மசாரிணாம்‌  ।। (ரா.யு. 124-6)

[த₄ர்மவழிப்படி நடப்பவனும்‌, கைகேயியின்‌ புத்திரனுமான அந்த ப₄ரதனில்லாமல்‌ . எனக்கு ஸ்நானமும்‌, வஸ்த்ரங்‌களும்‌, ஆப₄ரணங்களும்‌ இஷ்டமில்லை.]

(நாயுதா₄நி) இவை ஆஶ்ரித விரோதி₄ நிரஸனத்துக்கு ஆயுத₄மாயும்‌, வினையற்று அனுப₄விப்பார்க்கு ஆப₄ரணமாயுமிருக்கும்‌. “எப்போதும்‌ கைகழலா நேமியான்‌ நம்மேல்‌வினை கடிவான்‌” (பெரிய திருவந்‌-87)  – என்றும்‌, “கூராராழி வெண்‌ சங்கேந்திக்‌ கொடியேன்பால்‌ வாராய்‌” (திருவாய்‌ 6-9-1) என்றும்‌, “சங்கென்‌னும்‌ சக்கரமென்னும்‌ துழாயென்னும்‌’” (திருவாய்‌ 4-2-9) என்றும்‌ சொல்‌லக்கடவதிறே. 57.“ परिजनपरिबर्हा भूषणान्यायुधानि” (பரிஜநபரிப₃ர்ஹா பூ₄ஷணாந்யாயுதா₄நி) என்கிறபடியே பரிஜந பரிச்ச₂த₃ங்களுக்கு உபலக்ஷணமாய்‌, 62. “यत्र पूर्वे साध्या: सन्ति देवा:” (யத்ர பூர்வே ஸாத்‌₄யாஸ்‌ ஸந்தி தே₃வா:),

ப்ரமாணம்:

தே ஹ நாகம் மஹிமாநஸ் ஸசந்தே யத்ர பூர்வே ஸாத்₄யாஸ் ஸந்தி தே₃வா: (புருஷஸூக்தம் 1-18)

[யாதொரு பரமபத₃த்தில் ஸாத்₄யர்கள் எனப்படும் தே₃வர்கள் இருக்கிறார்களோ, அந்தப் பரமபத₃த்தை அவர்கள் மஹிமையுடையவர்களாய் அடைகிறார்கள்.]

 “அடியார்கள்‌ குழாங்களை–உடன்கூடுவது என்றுகொலோ?” (திருவாய்‌ 2-3-10) என்று, ஆஶ்ரிதர்க்கு ப்ராப்யமாயிறே பரிஜனமிருப்பது. பரிச்ச₂த₃ங்களும்‌ ஸூரிகோடியிலே அந்தர்ப்‌பூ₄தமாயிருக்கச்செய்தேயும்‌, நித்பஸூரிகளுக்குக்‌ கைங்கர்‌யோபகரணமாயிறே இருப்பது. (ந சாஸ்பத₃ம்‌) பரமபத₃ம்‌ முதலான போ₄க₃ஸ்தா₂னங்களும்‌ தனக்கு போ₄க₃ஸ்தா₂னமன்றிக்கே ஆஶ்ரிதர்க்காக நின்ற நிலைகளிலே காட்டி அனுப₄விக்கச்‌ சமைந்தவையாயிருக்கும்‌. (ததா₂பி புருஷாகார:) இப்படியிருக்கச்செய்தேயும்‌ புருஷப்ரகாரனாயிருக்கிற இருப்பு எப்போதும்‌ குலையாதேயிருக்கும்‌. 63. “पुरुष एवेदँ सर्वं” (புருஷ ஏவேத₃ம்‌ ஸர்வம்‌),

ப்ரமாணம்:

புருஷ ஏவேத₃ம்‌ ஸர்வம்‌ । யத்‌ பூ₄தம்‌ யச்ச ப₄வ்யம்‌ ।

உதாம்ருதத்வஸ்யேஶாந: । யத₃ந்நேநாதிரோஹதி ।। (புருஷ ஸூக்தம் 1-2)

[எந்த ஜக₃த்தானது முன்‌ கல்பத்திலிருந்ததோ, எது பின்‌வரும்‌ கல்பத்தில்‌ உண்டாகப்போகிறதோ, எது இந்தக்‌கல்பத்திலிருக்கிறதோ, எந்த உலகம்‌ அன்னத்தினால்‌ மறையாமலிருக்கிறதோ, இந்த எல்லா உலகும்‌ புருஷனாகிற நாராயணனே. மோக்ஷத்திற்கும்‌ இவனே ப்ரபு₄.]

64. “सहस्रशीर्षा पुरुष:”(ஸஹஸ்ரஶீர்ஷா புருஷ:) என்னும்‌ வேதா₃ந்தங்களிலே ஸர்வாதி₄கனாக ஓதிப்போருகிறவன்‌, இப்படி ஆஶ்ரிதாதீ₄நன்‌ ஆனான்‌ என்கிற மஹாகு₃ணம்‌ தோற்றுகைக்காக, (ப₄க்தாநாம்‌ த்வம்‌ ) ப₄க்தர்களுக்காயிருப்பது: அவர்கள்‌ உனக்காயிருக்கும்‌ இருப்பு ஸ்வரூபத்தாலே; நீ அவர்க்காயிருக்கும்‌ இருப்பைக்‌ குறித்து உன்னுடைய தாத₃ர்த்₂யம்‌ ஆஶ்ரிதஸங்கல்பத்தாலேயாயிருக்கும்‌.

ப்ரமாணம்:

ஸஹஸ்ரஶீர்ஷா புருஷ: । ஸஹஸ்ராக்ஷ: ஸஹஸ்ரபாத்‌ ।

ஸ பூ₄மிம்‌ விஶ்வதோ வ்ருத்வா । அத்யதிஷ்ட₂த்‌ தஶாங்கு₃லம்‌ ।।

(புருஷ ஸூக்தம் 1-1)

[புருஷன்‌ ஆயிரம்‌ தலைகளையுடையவன்‌; ஆயிரம்‌ கண்‌களை உடையவன்‌; ஆயிரம்‌ கால்களை உடையவன்‌; அவன்‌ பூ₄மியை முழுவதும்‌ வியாபித்து, அனந்தயோஜனப்ரமாணமான ப்‌₃ரஹ்மாண்ட₃த்தை ஆக்ரமித்தான்‌.]

இத்தை 57.“सकलमेतत्संश्रितार्थं चकर्थ”  (ஸகலமேதத்‌ ஸம்ஶ்ரிதார்த்த₂ம்‌ சகர்த்த₂) என்றானிறே ஆழ்வானும்‌. 57. “परिजनपरिबर्हाभूषणान्यायुधानि प्रवरगुणगणाश्च ज्ञानशाक्त्यादयस्ते। परमपदमथाण्डान्यात्मदेहस्तथात्मा– वरद्‌ ! सकलमेतत्‌ संथितार्थं चकर्थ॥” (பரிஜந  பரிப₃ர்ஹா பூ₄ஷணாந்யாயுதா₄நி ப்ரவரகு₃ணக₃ணாஶ்ச  ஜ்ஞாந ஶக்த்யாத₃யஸ்தே। பரமபத₃மதா₂ண்டா₃ந்யாத்மதே₃ஹஸ்‌ததா₂த்மா வரத! ஸகலமேதத்‌ ஸம்ஶ்ரிதார்த்த₂ம்‌ சகர்த்த₂:।।).

ப்ரமாணம் முன்னம் இடப்பட்டுள்ளது.

(ப்ரகாஶஸே) “ஸ்வதந்தரனுக்குத்‌ தத்‌₃விருத்‌₃த₄மான பாரதந்த்ர்யம்‌ அனுபபன்னமன்றோ ?’ என்னில்‌: இதிஹாஸ புராணங்களிலே 65. “यद्विना भरतं त्वां च शत्रुघ्नं चापि मानद्‌ । भवेन्मम सुखं किञ्चित्‌ भस्मसात्कुरुतां शिखी।।” (யத்₃விநா ப₄ரதம் த்வாஞ்ச ஶத்ருக்₄நஞ்சாபி மாநத₂। ப₄வேந்மம ஸுக₂ம் கிஞ்சித்‌ ப₄ஸ்மஸாத்‌ குருதாம்‌ ஶிகீ₂।।) என்றும்‌,

ப்ரமாணம்:

யத்₃விநா ப₄ரதம் த்வாம் ச ஶத்ருக்₄நஞ்சாபி மாநத₃ ।

          ப₄வேந்மம ஸுக₂ம் கிஞ்சித் ப₄ஸ்மஸாத் குருதாம் ஶிகீ  ।। (ரா. அ. 97-8)

[பெருமையைத் தருபவனே! ப₄ரதனையும், உன்னையும், ஶத்ருக்₄நனையுமில்லாமல் ஏதாவது எனக்கு ஸுக₂முண்டாகுமானால், அதை அக்₃நி சாம்பலாக்கட்டும்.]

66. “निसृष्टात्मा सुहृत्सु च ” (நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸுஹ்ருத்ஸு ச) என்றும்‌ இத்யாதி₃களிலே ஆஶ்ரிதபரதக்த்ரனாய்‌ ப்ரகாஶியா நின்றாயென்னுதல்‌; ஆஶ்ரயிப்பாருக்கு எளியனாக உஜ்ஜ்‌வலியாநின்‌றாயென்னுதல்‌.

ப்ரமாணம்:

த்வம்‌ ஹி ஸத்யவ்ரதஶ் ஶுரோ தா₄ர்மிகோ த்‌₃ருட₄விக்ரம: ।

பரிக்ஷ்யகாரீ ஸ்ம்ருதிமாந்‌ நிஸ்ருஷ்டாத்மா ஸுஹ்ருத்ஸு ச ।

(ரா.யு. 17-34)

[நீர்‌ பழுதாகாத வ்ரதத்தையுடையவர்‌; சூரர்‌; த₄ர்மிஷ்ட₂ர்‌; திடமான பராக்ரமமுள்ளவர்‌; (எல்லாமறிந்தவராயிருந்தும்‌) ஆலோசித்துக்‌ காரியங்களைச்‌ செய்பவர்‌; (உம்மிடம்‌ ஆஶாலேஶம் உடையவரையும்‌) எப்போதும்‌ நினைவிற்  கொண்டிருப்பவர்‌; நண்பர்களுக்குத்‌ தம்மையே கொடுப்பவர்‌.]

முதல்‌ ஶ்லோகம்‌ ஸங்க₃ரஹமான பக்ஷத்தில்‌ “ஹ்ருஷீகேஶ” என்கிற பத₃த்தின்‌ விவரணமாயிருக்கிறது இஶ்லோகம்‌; அப்ராப்தமான விஷயாந்தரங்களில்‌ நின்றும்‌ மீட்டுத்‌ தன்னையே விஷயமாக்குகையாலே; அப்ராப்தங்‌களில்‌ நின்றும்‌ மீட்டு ப்ராப்தங்களிலே அந்வயிப்பிக்கை நிர்வாஹகக்ருத்யமிறே. 5.