திருவாய்மொழி
எட்டாம் பத்து
ஏழாம் திருமொழி
இருத்தும் வியந்து என்னைத் தன் பொன்னடிக் கீழென்று *
அருத்தித்து எனைத்தோர், பல நாளழைத்தேற்குப் *
பொருத்தமுடை, வாமனன் தான் புகுந்து * என்தன்
கருத்தையுற வீற்றிருந்தான், கண்டு கொண்டே. 8.7.1
இருந்தான் கண்டு கொண்டு, எனதேழை நெஞ்சாளும் *
திருந்தாத ஓரைவரைத், தேய்ந்தற மன்னிப் *
பெருந்தாட் களிற்றுக்கு, அருள் செய்த பெருமான் *
தரும் தான் அருள் தான், இனி யான் அறியேனே. 8.7.2
அருள் தான் இனி யான் அறியேன், அவன் என்னுள் *
இருள் தான் அற, வீற்றிருந்தான் இதுவல்லால் *
பொருள் தான் ? எனின் மூவுலகும் பொருளல்ல *
மருள் தான் ஈதோ ? மாய மயக்கு மயக்கே. 8.7.3
மாய மயக்கு மயக்கான், என்னை வஞ்சித்து *
ஆயன் அமரர்க் கரியேறு, எனதம்மான் *
தூய சுடர்ச் சோதி தனது, என்னுள் வைத்தான் *
தேசம் திகழும், தன் திருவருள் செய்தே. 8.7.4
திகழும் தன் திருவருள் செய்து, உலகத்தார்
புகழும் புகழ் * தான் அது காட்டித் தந்து* என்னுள்
திகழும் மணிக் குன்ற மொன்றே, ஒத்து நின்றான் *
புகழும் புகழ், மற்றெனக்கும் ஓர் பொருளே ? 8.7.5
பொருள் மற்றெனக்கும் ஓர் பொருள் தன்னில், சீர்க்கத்
தருமேல் * பின்னை யார்க்கு, அவன் தன்னைக் கொடுக்கும் ? *
கருமாணிக்கக் குன்றத்துத், தாமரை போல் *
திருமார்பு கால் கண் கை, செவ்வா யுந்தியானே. 8.7.6
செவ்வா யுந்தி, வெண் பல்சுடர்க் குழை தம்மோடும் *
எவ்வாய்ச் சுடரும் தம்மில், முன்வளாய்க் கொள்ளச் *
செவ்வாய் முறுவலோடு, எனதுள்ளத் திருந்த
அவ்வாயன்றி * யான் அறியேன், மற்றருளே. 8.7.7
அறியேன் மற்றருள், என்னையாளும் பிரானார் *
வெறிதே அருள் செய்வர், செய்வார்கட்கு உகந்து *
சிறியேனுடைச், சிந்தையுள் மூவுலகும் * தன்
நெறியா வயிற்றில் கொண்டு, நின்றொழிந்தாரே. 8.7.8
வயிற்றில் கொண்டு நின்றொழிந்தாரும், யவரும் *
வயிற்றில் கொண்டு நின்று, ஒரு மூவுலகும் * தம்
வயிற்றில் கொண்டு நின்ற வண்ணம் நின்ற மாலை *
வயிற்றில் கொண்டு மன்ன வைத்தேன், மதியாலே. 8.7.9
வைத்தேன் மதியால், எனதுள்ளத் தகத்தே *
எய்த்தே யொழிவேனல்லேன், என்றும் எப்போதும் *
மொய்த்தேய் திரை மோது, தண்பாற்கடலுளால் *
பைத்தேய் சுடர்ப், பாம்பணை நம்பரனையே. 8.7.10 திருப்பாற்கடல்
சுடர்ப் பாம்பணை நம்பரனைத், திருமாலை *
அடிச்சேர் வகை, வண்குருகூர்ச் சடகோபன் *
முடிப்பான் சொன்ன ஆயிரத்து, இப்பத்தும் சன்மம்
விடத் * தேய்ந்தற நோக்கும், தன் கண்கள் சிவந்தே. 8.7.11
