श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परिपूर्णब्रह्मानुभवाधिकारः

॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे परिपूर्णब्रह्मानुभवाधिकारः ॥ २२ ॥

22.1  वितमसि पदे लक्ष्मीकान्तं विचित्रविभूतिकं
सचिवगमितस्संपद्याविर्भवत्सहजाकृतिः ।
स्फुटतदपृथक्सिद्धिस्सिद्ध्यद्गुणाष्टकतत्फलो
भजति परमं साम्यं भोगे निवृत्तिकथोज्झितम् ॥ ४८ ॥
22.2 இக் गतिविशेषத்தாலே சென்றவனுடைய परिपूर्णब्रह्मानुभवமிருக்கும்படி யெங்ஙனேயென்னில்; ‘அனைத்துலகுமுடையவரவிந்தலோசன னைத்தினைத்தனையும் விடாள்'(திருவாய்மொழி 6-7-12.) इत्यादिகளிற்படியே सर्वदेश सर्वकाल सर्वावस्थैகளிலும் सर्वेश्वरனை अनन्तங்களான विग्रहगुण विभूतिचेष्टितங்களிலொன்றுங்குறையாமே निरतिशयभोग्यமாக विषयीकरिத்துக்கொண்டிருக்கும். இவ்வनुभवம் ईश्वरனுக்கு மிவனுக்குமत्यन्ततुल्यமாகையாலே परमसाम्यஞ்சொல்லுகிறது.
22.3 உணர்முழுநல'(திருவாய்மொழி 1-1-2.) மென்றும், ‘‘निरस्तातिशयाह्लादसुखभावैकलक्षणा । भेषजं भगवत्प्राप्तिरेकान्तात्यन्तिकी मता ॥“(விஷ்ணுபுராணம் 6-5-59.) என்றுஞ்சொல்லுகிறபடியே भगवत्स्वरूपம் भोग्यமாகப்प्राप्तம், மற்றுள்ளவை भोग्यமாம்படியெங்ஙனேயென்னில்; राजमहिषिக்கு राजाभोग्यனானால் அவனுக்கभिमतங்களாய் அவனுடைய भोगத்துக்குறுப்பான भोगोपकरणभोगस्थानादिகளும் இவளுக்கनुकूल மாமாப்போலே இங்கும் भगवत्स्वरूपानुबन्धिகளானவையெல்லாம் भोग्यமாகக் குறையில்லை. இப்படி सर्वप्रकारविशिष्टனாய்க்கொண்டு सर्वेश्वरன்
22.4 भोग्यனென்னுமிடம் श्रुतिस्मृत्यादिகளிலே प्रसिद्धம். இவ்வर्थத்தை भूमाधिकरणத்திலே साधिத்தருளினார். இவற்றில் निरतिशयानुकूल्यத்தாலே परमप्राप्यமாகை யாலே भगवत्स्वरूपத்தை परमपदமென்கிறது. இப் भगवत्स्वरूपத்தினுடைய परिपूर्णानुभवம் பெறுவது भोग्यतमமாய் सर्वोत्तरமாயிருப்பதொரு स्थानविशेष
22.5 स्थानविशेषத்திலே சென்றாலாகையாலே அந்த स्थानविशेषத்தையும் परमपदமென்கிறது. இவ்வनुभवத்துக்காश्रयமாய்க்கொண்டनुभाव्यமாகையாலே भगवद्विभूतिभूतமாய் ज्ञानानन्दलक्षणமான தன் स्वरूपத்தையும் परमपदமென்கிறது. இவை மூன்றுக்கும் மற்றுள்ளவற்றுக்கும் प्राप्यत्वमात्रமविशिष्टம். இப்படி भगवत्स्वरूपगुणविग्रहादिகளும் शुद्धसत्वाश्रयமான नित्यविभूतिயும் स्वस्वरूपமும் भोग्यமானாலும் प्रतिकूलமாக प्रत्यक्षादिप्रमाणसिद्धமாய் मुमुक्षुவுக்கு त्याज्यமாக
22.6 शास्त्रங்களிற்சொல்லப்பட்ட लीलाविभूतिயில் पदार्थங்கள் मुक्तனுக்கு भोग्य மாகக்கூடுமோ வென்னில் அதிலுங்குறையில்லை. पित्तोपहतனுக்கு प्रतिकूलமான பால் पित्तம் शमिத்தாலनुकूलமாமாப்போலவும் सार्वभौमனான पिताவினுடைய சிறைக்கூடம் சிறைகிடக்கிற राजकुमारனுக்கு அப்போது प्रतिकूलமாய் राजा சிறைக்கூடத்தினின்றும் புறப்படவிட்டுகந்து तुल्यभोगனாக வைத்தவளவில் சிறைக்கூடமானது கோப்புக் குலையாதிருக்கச் செய்தே पिताவின் विभूतिயென்றनुकूलமாமாப்போலவும் ‘‘यस्त्वया सह स स्वर्गो निरयो यस्त्वया विना’’(ராமாயணம் அயோத்தியாகாண்டம் 30-18) என்றும் ‘‘न हि मे जीवितेनार्थो नैवार्थैर्न च भूषणैः । वसन्त्या-
22.7 राक्षसीमध्ये विनारामं महारथम्’’(ராமாயணம் ஸுந்தரகாண்டம் 26-5) என்றும், ஏறாளுமிறையோனிலுஞ்சொல்லு கிறபடியே भगवत्संश्लेषமின்றிக்கே தான் நின்றபோது कर्मानुरूपமாகத் தனக்கு प्रतिकूलமாயுமल्पानुकूलமாயுந்தோற்றின लीलाविभूतिயில் पदार्थங்கள் मुक्तனாய் निरन्तरभगवदनुभवம் பண்ணுகிறவனுக்கு निरतिशयभोग्यवर्गத்திலே சொருகையுपपन्नம். இப்படி बद्धருக்கு प्रतिकूलமாயுமल्पानुकूलமாயும்
22.8 कर्मबन्धமில்லாதார்க்கनुकूलस्वभावமாயுமிருக்கை அப்पदार्थங்களுக்கு भगवदिच्छासिद्धம். இப்படி स्वेच्छासिद्धமான வாनुकूल्यத்தையுடைத்தான தன் प्रकार ங்களெல்லாத்தோடுங்கூடின श्रीमाனான नारायणன் प्राप्यனென்னுமிடம் திருमन्त्रத்திலும் द्वयத்திலும் चतुर्थ्यन्तपदங்களிலேயभिप्रेतம். முன்பு சொன்ன कैङ्कर्यம் இப்படி परिपूर्णानुभवத்தாலே பிறந்த प्रीति विशेषத்துக்குப் परीवाहமென்னுமிடத்தை
22.9 गद्यத்திலே பலகாலுமருளிச்செய்தார். मुक्तदशैயில் श्रुतिसिद्धமான जक्षणादिகளும் ज्ञात्यादिसंपादनங்களுமெல்லாம் पुण्यपापरूपकर्मनिरपेक्षभगवदिच्छानुगुण स्वेच्छामूलங்களாகையாலே कर्मफलமன்றிக்கே अनुभवपरीवाहமான केवलकैङ्कर्यத்திலே अन्तर्भूतங்கள். ஆகையால் प्राप्तियाயற்றது यथाभिमतकैङ्कर्यपर्यन्तपरिपूर्णब्रह्मानुभवமென்றதாயிற்று. இவ்வनुभवமுண்டானால் பின்பொரு காலத்திலுமழியாதென்னுமிடம் ‘‘प्राप्यते परमं धाम यतो नावर्तते यतिः,( அஹிர்புத்ந்யஸம்ஹிதை 37-26.) ‘‘मामुपेत्य पुनर्जन्म दुःखालयमशाशस्वतम् । नाप्नुवन्ति महात्मानस्संसिद्धिं परमां गताः ॥ आब्रह्मभुवनाल्लोकाः पुनरावर्त्तिनोऽर्जन! । मामुपेत्यतु कौन्तेय! पुनर्जन्म न विद्यते’’(கீதை 8-15-16.) ‘‘यदा स केवलीभूतष्षड्विंशमनुपश्यति । तदा स सर्वसिद्धत्वात्पुनर्जन्म न विन्दति’’,(பாரதம் ஶாந்திபர்வம் 323-81) ‘‘गत्वा गत्वा निवर्तन्ते चन्द्रसूर्यादयो ग्रहाः । अद्यापि न निवर्तन्ते द्वदाशाक्षरचिन्तकाः,( விஷ்ணுபுராணம் 1-6-40.) ‘வாயினால் நமோ நாரணாவென்று மத்தகத்திடைக் கைகளைக் கூப்பிப் போயினாற்
22.10 பின்னையித்திசைக்கென்றும் புணைகொடுக்கிலும் போகவொட்டரே'(பெரியாழ்வார் திருமொழி 4-5-2.) इत्यादिகளிலே प्रसिद्धம். भगवत्कैङ्कर्यान्तर्गतமான स्वच्छन्दविहारத்தாலே लीलाविभूतिயிலே புகுந்தாலும் இவ்வनुभवத்துக்கு सङ्कोचादिகள் பிறவாமையாலே पुनरावृत्तिயில்லையென்கிறது. இப்படி उत्तरावधिயில்லாதவிவ்வनुभवம் பெறுவார்க்கन्तिमशरीरம் देवमनुष्यादिகளிலின்னதென்று தெரியாது. ब्रह्मादिகளுக்கும் मोक्षமுண்டு. அப்படியே ‘‘धर्मव्याधादयोऽप्यन्ते पूर्वाभ्यासाज्जु-
22.11 गुप्सिते । वर्णावरत्वे संप्राप्तास्संसिद्धिं श्रमणी यथा’’(விஷ்ணுதர்மம் 10-2-29.) என்று महर्षिகள் சொன்னார்கள். ஆகையால் मुमुक्षुदशैயில் औपाधिकங்களான வுत्कर्षापकर्षங்களைக்கொண்டு मुक्तदशैயிலுமनुभवतारतम्यமுண்டென்ற आनन्दतीर्थीयர் मुक्तருக்கெல்லாம் सर्वेश्वरனோடே परमसाम्यஞ்சொல்லுகிற श्रुत्यादिகளை மறந்தார்கள். आचारवैकल्यமுடைய मुमुक्षुக்களுக்கு आनन्दह्रासமுண்டாமென்று சிலர் சொல்லும் वचनமாप्तமானலும் मुक्तனாவதற்கு முன்னே வரும் भगवदनुभवத்தில் सङ्कोच
22.12 த்தைச் சொல்லிற்றாமத்தனை. பிற்பட मुक्तரானார்க்கும் நாளிழவே போக்கிப் பொருளிழவில்லை. श्रीविष्णुलोकादिகளிலே सालोक्यसारूप्यादि मात्रம் பெற்றார்க்கு मुक्तव्यपदेशம் अदूरविप्रकर्षத்தாலேயாமத்தனை. இவ்வर्थம் ‘‘लोकेषु विष्णोर्निवसन्ति केचित् समीपमृच्छन्ति च केचिदन्ये । अन्ये तु रूपं सदृशं भजन्ते सायुज्यमन्ये स तु मोक्ष उक्तः’’(ஸ்ரீபாகவதம் (?)) என்று नियमिக்கையாலே सिद्धம். இது परमपदத்திலே
22.13 சென்றால் வரும் सायुज्यமே मोक्षமென்கிறது. அதுக்குள்ளே सहस्रத்தில் शतादिகளைப்போலே सालोक्यादिகளெல்லாமन्तर्भूतங்களாகையால் அங்கொ ருவர்க்கும் वैषम्यமில்லை, ‘‘मोक्षं सालोक्यसारूप्यं प्रार्थये न कदाचन । इच्छाम्यहं महाबाहो सायुज्यं तव सुव्रत’’(2-து ஜிதந்தாஸ்தோத்திரம் 36) என்கிறவிடத்திலுமிவ்வर्थங்கண்டு கொள்வது. सायुज्यமாவது सयुக்கினுடைய भावம். सयुக்காவானொரு भोग्यத்திலே भोक्ता வாய்க்கொண்டு கூடவன்वयिக்குமவன். இங்கு सप्रकारब्रह्मமாகிற भोग्यத்திலே
22.14 ब्रह्मமும் मुक्तனுங்கூட भोक्ताக்களாயन्वयिக்கையாலே मुक्तனை सयुக் கென்கிறது. இப்படியாகில் श्रुतिயில் सायुज्यशब्दமும் सार्ष्टिताशब्दமும் சேர प्रयोगिப்பானேனென்னில்; सायुज्यमुभयोरत्र भोक्तव्यस्याविशिष्टता । सार्ष्टिता तत्र भोगस्य तारतम्यविहीनता ॥ मुक्तனுக்கு जगद्व्यापारமில்லையேயாகிலும் कृषिபண்ணின पिताவும் निर्व्यापारரான पुत्रादिகளும் कृषिफलத்தை भुजिக்குமாப்போலே जगद्व्यापारத்தால் வரும் रसம் व्यापरिக்கிற வீश्वरனுக்கும் பார்த்திருக்கிற मुक्तனுக்கும்
22.15 तुल्यம். सूत्रकारரும் ‘‘जगद्व्यापारवर्जं’’(ப்ரஹ்மஸூத்ரம் 4-4-17.) என்று துடங்கி ‘‘भोगमात्रसाम्यलिङ्गाच्च’’(ப்ரஹ்மஸூத்ரம் 4-4-21.) என்றருளிச்செய்தார். ‘‘सामरस्यं हि सायुज्यं वदन्ति ब्रह्मवादिनः’’(ஶாகடாயனன்.) என்று शाकटायनனும் சொன்னான். शब्दशक्तिயின்றிக்கேயிருக்க भेदश्रुतिகளும் विरोधिக்க सायुज्यशब्दத்துக்கு ऐक्यம் பொருளாக நினைத்திருப்பார்க்கு मुक्तன் परमसाम्यத்தை அடையுமென்றும் तादृக்காமென்றுஞ்சொல்லுகிற श्रुतिகளும் विरोधिக்கும். ‘‘मम साधर्म्यमागताः’’(கீதை 14-2.) என்று गीताचार्यனுமருளிச்செய்தான்.
22.16 இவ்வर्थத்தை ‘‘परेण परधर्मी च भवत्येष समेत्यवै । विशुद्धधर्मा शुद्धेन बुद्धेन च स बुद्धिमान् ॥ विमुक्तधर्मामुक्तेन समेत्यभरतर्षभ! । वियोगधर्मणा चैव वियोगात्मा भवत्यपि ॥ विमोक्षिणा विमोक्षी च समेत्येह तथा भवेत् । शुचिकर्मणा शुचिश्चैष भवत्यमितदीप्तिमान् ॥ विमलात्मा च भवति समेत्य विमलात्मना । केवलात्मा तथा चैषः केवलेन समेत्य वै ॥ स्वतन्त्रश्च स्वतन्त्रेणस्वतन्त्रत्वमुपाश्नुते । एतावदेतत्कथितं मया ते तथ्यं महाराज! यथार्थतत्वम् । अमत्सरस्त्वं प्रतिगृह्य चार्थं सनातनं ब्रह्म विशुद्धमाद्यम्’’(பாரதம் ஶாந்திபர்வம் 313-26-31) என்று वसिष्ठकराळसंवादத்தில் பரக்கப்
22.17 பேசி, இதுவே परमार्थமென்று महर्षिनिगमिத்தான். இங்கு मुक्तனை स्वतन्त्र னென்கிறது कर्मवश्यனன்றென்றபடி. मुक्तவிஷயமான स्वराट्छब्दத்தை ‘‘अकर्मवश्यः’’ என்று भाष्यकारர் व्याख्यानம் பண்ணியருளினார். இப்படி श्रुतिस्मृतिसूत्रங்களிலே साम्यம் कण्ठोक्तமாகையால் मुक्तदशैயில் ऐक्यம் தோன்றின விடங்களெல்லாம் ‘‘रामसुग्रीवयोरैक्यं देव्येवं समजायते’’(ராமாயணம் ஸுந்தரகாண்டம் 35-51.) त्यादिகளிற்படியே भेदश्रुत्यविरोधेन கண்டுகொள்வது. இங்ஙனல்லாதபோது
22.18 ‘‘यदा तु मन्यतेऽन्योऽहमन्य एष इति द्विजः । तदा स केवलीभूतष्षड्विंशमनुपश्यति ॥ अन्यश्चराजन्! स परस्त-थान्यः पञ्चविंशकः । तत्स्थत्वादनुपश्यन्ति ह्येक एवेति साधवः ॥ अन्यश्च राजन्! स परस्तथान्यः पञ्चविंशकः । तेनैतन्नाभिजानन्ति पञ्चविंशकमच्युतम् ॥ जन्ममृत्युभयाद्भीतास्साङ्ख्ययोगाश्च-काश्यप! । षड्विंशमनुपश्यन्ति शुचयस्तत् परायणाः’’(பாரதம் ஶாந்திபர்வம் 323-77-80), ‘‘उत्तमः पुरुषस्त्वन्यः’’(கீதை 15-17.), ‘‘तत्र यः परमात्मा तु स नित्यो निर्गणस्स्मृतः । स तु नारायणो ज्ञेयस्सर्वात्मा पुरुषोहि सः ॥ न लिप्यते
22.19 कर्मफलैः पद्मपत्रमिवांभसा । कर्मात्मात्ववरो योऽसौ मोक्षबन्धैस्सयुज्यते”( பாரதம் ஶாந்திபர்வம் 361-14-15.) ‘‘अयःपिण्डे यथा वह्निर्भिन्नस्तिष्ठत्यभिन्नवत् । तथा विश्वमिदं देवो ह्यावृत्यपरितिष्ठती’’(ஜயாக்யஸம்ஹிதை. (?)) त्यादि प्रमाणसहस्रம் विरोधिக்கும். ஆகையால் मुक्तனுக்கு ज्ञानभोगादिகளால் வந்த परमसाम्यமேயுள்ளது. ईश्वरனுக்கு छत्रचामरादिகளைப்போலே लक्षणமாகச் சொன்ன
22.20 जगत्कारणत्व मोक्षप्रदत्व सर्वाधारत्व सर्वनियन्तृत्व सर्वशेषित्व सर्वशरीरत्व सर्वशब्दवाच्यत्व सर्ववेदवेद्यत्व सर्वलोकशरण्यत्व सर्वमुमुक्षूपास्यत्व सर्वफलप्रदत्व सर्वव्याप्तज्ञानानन्दस्वरूपत्व लक्ष्मीसहायत्वादिகள் प्रतिनियतங்கள். मुक्तனுக்கு आधेयत्व विधेयत्व शेषत्वाणुत्वादिகள் व्यवस्थितங்கள். இப்படியாகில்; ‘‘न संपदां समाहारे विपदां विनिवर्तने । समर्थो विद्यते कश्चित्तं विना पुरुषोत्तमम्’’(பரமஸம்ஹிதை. (?)) என்கிற நிலையாய் स्वतन्त्रரல்லாத मुक्तருக்கு ஏதேனுமொரு हेतुவாலே आवृत्तिशங்கை வாராதோவென்னில்; அது வாராது; ‘‘सायुज्यं प्रतिपन्ना ये तीव्रभक्तास्तपस्विनः । किङ्करा मम ते नित्यं भवन्ति निरुप-द्रवाः’’(பரமஸம்ஹிதை. (?)) என்று தானே யருளிச்செய்தானிறே. मुमुक्षुदशैயில் केवलाचिத்தையும் केवलचिத்தையுமनुभविக்கையாகிற ऐश्वर्यकैवल्यங்களில் वैराग्यம் பிறந்தவிது मुक्तனுக்கு ब्रह्मात्मकமாக सर्वத்தையும் காண்கையாலே केवलानुभवप्रसङ्गமில்லை யாமையாலும் அந்த पुरुषार्थान्तरங்களினுடைய दोषமெல்லாம் नित्यप्रत्यक्षित
22.21 மாகையாலும் प्रतिष्ठितமாயிற்று. ஆகையால் தன்னிच्छैயடியாக आवृत्ति ஶங்கையில்லை. चिदचिदीश्वरतत्वत्रय விஷயமாகவும் हेयोपादेयविषयமாகவும் முன்பு பிறந்த ज्ञानமிப்போது विच्छेदसङ्कोचங்களில்லாதபடி विकसितமாயிற்று. ஆகையால் தன் अज्ञानமடியாக आवृत्ति ஶங்கிக்கவொண்ணாது. भगवद्विषयवैलक्षण्यज्ञानத்தாலே முன்பு பிறந்த भक्तिशब्दवाच्यமான प्रीतिरूपापन्नज्ञान மிப்போது शास्त्रங்களுக்கு நிலமல்லாத भगवद्वैलक्षण्यமெல்லாம் प्रत्यक्षமான படியாலே निरतिशयप्रीतिरूपापन्नமாய்த் தலைக்கட்டிற்று. இப்படியிருக்கை யாலே ‘‘स च मम प्रियः’’(கீதை 7-17.) என்ற வீश्वरனுடைய प्रीत्यतिशयம் அவன் தன்னாலும்
22.22 नियमिக்கவொண்ணாதபடி கரைபுரண்டிவனோடு परंपरया संबन्धமுடைய திடர் நிலங்களிலுமேறிப்பாயும்படியாயிற்று. ஆகையால் कर्मமில்லையேயாகிலும் स्वतन्त्रனான ईश्वरனுடைய விच्छैயாலே पुनरावृत्ति யுண்டாகிற தோவென்று ஶங்கிக்கவொண்ணாது. शास्त्रवश्याधिकारங்கழிகையாலே मुक्तदशैயிலாज्ञातिलङ्घनமில்லை. அவனுகப்பே தனக்குகப்பாகையாலே ईश्वराभिमतத்துக்கு विपरीतமானவनुष्ठानமில்லை. ஆகையால் कैङ्कर्यपर्यन्त परिपूर्णब्रह्मानुभवरूपமான मोक्षाख्यपुरुषार्थம் மேல் यावदात्मभाविயாயிற்று. இவையெல்லாத்தையும் நினைத்து ‘‘अनावृत्तिश्शब्दादनावृत्तिश्शब्दात्’’(ப்ரஹ்மஸூத்ரம் 4-4-22.) என்று सूत्रकारரு மருளிச்செய்தார்.
22.23 ஏறி எழிற்பதமெல்லாவுயிர்க்குமிதமுகக்கும்
நாறுதுழாய்முடி நாதனை நண்ணி யடிமையில் நம்
கூறுகவர்ந்து குருக்கள் குழாங்கள் குரைகழற் கீழ்
மாறுதலின்றி மகிழ்ந்தெழும் போகத்து மன்னுவமே. (29)
22.24 अविश्रान्तश्रद्धाशतकलहकल्लोलकलुषा
ममाविर्भूयासुर्मनसि मुनिसिद्धादिसुलभाः ।
मधुक्षीर न्याय स्वगुणविभवासञ्जनकन-
न्महानन्दब्रह्मानुभवपरीवाहा बहुविधाः ॥ ४९ ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
परिपूर्णब्रह्मानुभवाधिकारः द्वाविंशः ॥
श्रीमते गिमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
22.25 सन्दृष्टस्सारवाग्वित् स्वपर निशितधीस्सङगजिन्नैकसंस्थ
स्स्पष्टोपायोऽतिखिन्नस्सपरिकरभरन्यासनिष्पन्नकृत्यः ।
स्वावस्थार्हं सपर्याविधिमिह नियतं व्यागसं क्वापिबिभ्र
न्निर्मुक्तस्थूलसूक्ष्मप्रकृतिरनुभवत्यञ्युतं नित्यमेकः ।। ५० ।।

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यत्रयसारे अर्थानुशासनभागः प्रथमः ।।

Languages

Related Parts

error: Content is protected !!

|| Donate Online ||

Donation Schemes and Services Offered to the Donors:
Maha Poshaka : 

Institutions/Individuals who donate Rs. 5,00,000 or USD $12,000 or more

Poshaka : 

Institutions/Individuals who donate Rs. 2,00,000 or USD $5,000 or more

Donors : 

All other donations received

All donations received are exempt from IT under Section 80G of the Income Tax act valid only within India.

|| Donate using Bank Transfer ||

Donate by cheque/payorder/Net banking/NEFT/RTGS

Kindly send all your remittances to:

M/s.Jananyacharya Indological Research Foundation
C/A No: 89340200000648

Bank:
Bank of Baroda

Branch: 
Sanjaynagar, Bangalore-560094, Karnataka
IFSC Code: BARB0VJSNGR (fifth character is zero)

kindly send us a mail confirmation on the transfer of funds to info@srivaishnavan.com.

|| Services Offered to the Donors ||

  • Free copy of the publications of the Foundation
  • Free Limited-stay within the campus at Melkote with unlimited access to ameneties
  • Free access to the library and research facilities at the Foundation
  • Free entry to the all events held at the Foundation premises.